Without Warning (MARTA)

Chapter 9: Treat

Marco:

Hindi nagtagal ang pag-uusap namin ni Yong dahil naalala kong may naghihintay pa nga palang mga assignments sa akin at ganun din naman siya. The next day, hindi ko na siya abutan ulit, mukhang maaga talaga laging umaalis 'tong si Yong. His mom, according to Ate Chari, went early to the market. They was supposed to go to the market once a week and that's every weekends. Maybe lola has asked her to buy something.

Rita:

Nakasakay na kami ni Kuya Yong sa jeep nang mapansin kong bigla siyang sumungaw sa labas ng bintana kaya kinalabit at inusisa ko siya. "Nanghahaba naman po ang leeg mo? Ano bang tinitignan mo riyan?"

"Ayun! Nakikita mo 'yung kotseng kulay dark green na nauuna sa bandang kanan?"

Tumango ako. "Opo. Bakit? May atraso po ba 'yun sa'yo?"

Tinawanan ako nito. "Ikaw talaga, Rita." at umiling-iling pa ito. "Kotse 'yun ni Sir Mac. 'Yung apo ng amo namin."

"Oh... siya 'yung lumaki sa ibang bansa, 'di ba?"

"Nakilala mo na ba siya?"

Ako naman ang umiling. "Nabanggit lang minsan ni Ate Barbara."

"Ah, magkakwentuhan kasi sila ni Ate Chari."

Marco:

That morning, I was planning to talk to Rita. I want to say sorry for my behaviour yesterday. I even thought of going to their classroom before I get to my classroom but then I was hesitant to do so. I guess it's best if I wait until we meet this recess or lunch time. It was a long wait for me. All I think of, as the class is ongoing, is that what I am going to say to her. I scratched my head in frustration.

"What here is you don't understand, Gallo?" our teacher in Algebra, Mrs. DImaculangan woke me up from my preoccupation.

I became nervous. I just pointed a random example she had on the board rather than being caught of not paying attention to her. "That one, ma'am."

She nodded. "Okay class, if you don't understand the lesson, don't be afraid to ask. I won't get mad. Now again, all eyes on the board and listen carefully." then she went on explaining the equation to us. It was a relief.

Rita:

Habang kami ni Fenech ay nagkukulitan, natanaw kong papalapit na si Kuya Marco. Siguro okay na siya ngayon. May pagka-moody eh. Inunahan ko siya ng bati nang makalapit na siya. "Hi, Kuya Marco!"

"Hi kuya!" bati rin ni Fenech.

"Hi Rita, hi Fenech." tapos tinabihan niya ako. Nakakangiti na rin siya hindi gaya kahapon na nakabusangot lang yata buong maghapon.

Saka ko napansin na mag-isa lang siya. "Nasaan sila? Bakit mag-isa ka lang?"

"Sabi ko mauna na ako sa kanila. Susunod na rin ang mga 'yun."

"Ah okay."

Tapos tahimik na naman siya. Akala ko okay na siya, mukhang hindi pa rin pala. Hanggang sa nagsidatingan na rin sina Kuya Aizan at Kuya Edward kasama sina Ate Heaven at Kuya Christian. Nang makaupo na silang lahat, saka nagsalita si Kuya Aizan. "Ako lang ba ang bibili sa canteen ngayon? May mga baon kayo ngayon ah. Nag-usap-usap kayo 'no?"

Nagtaka ako dahil palagi naman silang bumibili sa canteen tapos ngayon, nagbaon sila. Ano bang meron?

"Kami ni Rita bibili." tumayo siya sabay hila sa akin.