Ölümün Kanatları

Uzun bir yol

Aylayla çıktığımız bir aylık tatil sona ermişti artık eve dönüyorduk.otobanda içinde leş varmış gibi ağır olan valizimi çekiştirirken
"Biletler yanında dimi bir daha kontrol etsene"dedi ayla.bu üçüncü diyişiydi ve artık sinir imi bozuyor du. gözlerimi devirdim ve
"Merak etme artık biletleri aldım.burda kalmicaz yani.hem kalsakta fena olmaz birazdaha tatil yaparız işte."dedim.ve pispis sırıttım.
"Yok bana bukadar tatil yeter
fazlası bünyeye zarar."dedi alaycı bir şekilde.
"Tamam tamam bana da yetti zaten bu kadarı"dedim .otobüs tam karşımızda duruyordu ve son kalkış anonsları yapılıyordu.
Hızlı hareketlerle içinde eşşek ölüsü varmış gibi ağır olan valizimi  muavine bıraktıktan sonra biletlerde yazılı koltuk numaralarını bulup yavaşca koltuklarımıza yerleştik
"Ben biraz uyucam bişey olursa uyandırırsın olurmu."
"Bende uyurum şimdi zaten sen takıl kafana göre."dedim ve yazlık hırkamın cebinden kulaklığımı çıkarıp kulağıma taktım müziğin sesini hafif volümda açtım ve hayatımı düşünmeye başladım olabildiğince sıkıcıydı işe git, işten gel ,yemek ye ve uyu.Hayattaki tek eylencem sokaktaki serserilere sataşıp tabana kuvvet kaçmaktı. Ve bu işte yetenekli olduğum söylenile bilirdi .Normalde bu 18 yaşındaki bit kız için tehlikeli bir şeydi bu yeteneğin nereden geldiğini bilmiyorum ama çakı kullana biliyorum hatta bir keresinde yine aynı şeyi yaparken bir tanesi bana çok yaklaşmıştı ve bir hamleyle elinden çakıyı alıp üzerine yürüdüm o gün kendime inanamamıştım ama artık umursamıyorum her insanın bir yeteneği vardır  benimkide bu herhalde diye düşündüm. İşte benim hayatım .
Yolculuk başlayalı henüz yarım saatten az olmuştu zaman zor geçiyordu .nerdeyse herkes uyumuştu aylada öyle bende bu sesiz ortama daha fazla dayanamayıp kendimi yavaşca uykunun kollarına bırak tım...