"Deniz hadi kalk "
"Kalk hadiii"
"Gördüğüm en uykucu kızsın sen"
Yavaşca gözlerimi araladım ve
"Vay be ne çok konuştun öyle"dedim .harbiden baya konuşmuştu.
"Oh sonunda uyandın nerdeyse vardık yaklaşık beş dakika sonra oradaoluruz ."dedi
"Saat kaç"
"13:00 üç saattir uyuyorsun"
"Sen uyanalı çok oldumu?"diye sordum.
"Bende beş on dakika önce uyandım"dedi.araba yavaşca durdu ve ardından da motorun sesi kesildi
"Hadi inelim ."dedim .yavaşca ayağa kalktım ve kapıya yöneldim çok oturmaktan ayaklarım uyuşmuştu hafif topallayarak otobüsün merdivenlerini indim .içerdeki ter ve birbirine karışmış parfüm kokularından sonra temiz hava çok iyi gelmişti. Muavin aşşağı inmiş kalabalık yolcu topluluğuna valizlerini veriyordu bizde valizlerimizi almak için o topluluğa katıldık.
Herkes valizlerini almıştı biz hariç.
Adam elindeki son iki valizi de bize uzatdıktan sonra"iyi günler"dedi ve uzaklaştı.
Ayla biraz ilerdeki caddeyi gösterdi ve "şurada bir taksi durağı var eve taksiyle gidebiliriz"dedi başkada seçenek yoktu zaten ."tamam hadi gidelim"dedim ve ileri deki taksi durağına doğru yavaş adımlarla ilerledim.hava sıcaktı ve güneş tam tepede durıyordu .telefonum çalıyordu.Elimi cebime soktum ve telefonumu çıkardım arıyan annemdi
"Alo efendim anne"
"merhaba deniz"bu annemin sesi deyildi.ozaman bu kimdi.
"Sen kimsin ve annem nerde"
"Annen benim yanımda babanda öyle ve sırada sen varsın."bu kim ya söyledikleri doğrumu hayır bu doğru olamaz olmamalı.
"Senin ben varya ...........sonrada...........çabuk bana yerini söyle seni geri zekalı ."
"İlk önce şunu bilki o söylediklerinin hiçbirini yapamassın .ayrıca sen beni aramaya uğraşma ben seni bulurum zaten."dedi ve telefonu kapattı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölümün Kanatları
Ciencia FicciónNormal ve heyecandan uzak mutlu bir hayat geçirirken. Bildiğim hayatımın yalan olduğunu hayatıma meteor gibi düşen gerçeklerle birlilte öğrendim .Herşey yalandı tüm hayatım hatta ailemin bile. BEN SADECE BİR İNSAN DEĞİL AYNI ZAMANDA BİR IŞIN...
