Just a show

Chapter 11

Ik, Doutsje en Jinte zitten buiten in de zon. Ik heb ze uiteraard er hele verhaal verteld. "Dus link liep huilend weg?" Ik knik. Ik kan het zelf nog niet helemaal bevatten. De school is afgelopen, maar het was zo lekker weer dat we besloten nog even op het grasveldje te zitten. Daarbij, Angel heeft nog les en ik vind het wel zo toepasselijk als ik even vertel wat er gebeurd is. Doutsje kijkt tevreden. "Ik wou dat ik erbij was geweest. Dat witte, huilerige gezicht. Ik had er een miljoen voor willen betalen." Ze kijkt me aan. "Je moet dat vaker doen. Hem kwetsen." Ik kijk twijfelend naar boven. Jinte schud haar hoofd. "Ik vind van niet. Dan is Rosa geen haar beter dan link zelf." Doutsje zucht. "Dat is waar, maar het is toch prettig als link af en toe goed op zijn plek gezet wordt." Ik kan het Doutsje natuurlijk nu niet kwalijk nemen dat ze link wilt zien lijden. Door hem moet Harm in het gips. De deuren gaan open en twee lange, blonde jongens lopen lachend naar buiten. Jinte veert op en rent naar de jongen die links loopt. Hij tilt haar op en drukt zijn lippen op de hare. De rechter jongen trekt een vies gezicht en loopt naar Doutsje en mij. Ik zie dat het Tijn is. Hoe hete zijn broer ook alweer? "Heey Douts, Heey Rosa!" Hij kijkt even over zijn schouder en kijkt weer met een vies gezicht naar ons. "Kan daar zo niet tegen. Van die mensen die recht voor je face elkaar af zitten te lebberen. Joost en Jinte kunnen geen moment van elkaar afblijven." Tijn en Joost. Okay, onthouden. Tijn draait zich naar hen om en schreeuwt: "GET A ROOM!" Doutsje schaterlacht en ik kan een lach ook niet onderdrukken. Tijn kijkt tevreden terug. Joost kijkt op en steekt zijn middelvinger op. Op dat moment komt er een vervelend bekend persoon uit het gebouw lopen. Hij is onmiskenbaar in zijn leren jas. Joost, die erbij was geweest, lacht gemeen. "Heey, linkie! Moest je huilen? A gossie!" Link loopt stug door. Tijn loopt achter link aan om ook een duit in het zakje te doen. "Je bent wel echt een stoere jongen hoor! Je bent wel echt een tijger." Doutsje begint keihard te lachen. "Hahaha, laten we hem vanaf nu link tijger noemen!" Joost begint te schaterlachen. "Hey linktijger!" Link begint te rennen. Ik vind het wel genoeg zo. "Jongens, klaar nu." Tijn knikt instemmend. "Ik stop ermee." Ik zucht opgelucht. "Want anders moet ik hem achterna rennen en dan verslijt ik mijn schoenen aan hem en dat is hij niet waard." Doutsje hapt naar adem, en begint dan keihard te lachen. Mijn opluchting verdwijnt. Iedereen lacht, behalve ik. Waarom? Ik weet het niet. Ik heb het gevoel dat er meer achter dit stoere karakter zit dan link laat zien. Dit ga ik uitzoeken. Maar eerst, ga ik dat werkstuk maken met Jeremy.