Just a show

Chapter 8

De bel gaat. Verward en een beetje verdrietig loop ik het lokaal uit. Link had mij en Jeremy gevraagd of we morgen na school naar zijn huis konden komen. Een aantal meiden ,ik geloof dat ze Cleo, Valerie en Alyssa heten, hadden kwaad onze kant op gekeken. Link daarentegen had overdreven vrolijk naar mij gekeken. Daarna had hij met walging naar Jeremy gekeken. Ik neem plaats naast Doutsje en kijk voor me uit. Doutsje is naar de supermarkt geweest, zo te zien. Op haar tafel ligt een pak Oreo's en een flesje Arizona. Ze bied mij een koekje aan. Pas na 5 seconde heb ik het door. Ik vind het zo kut dat ik naar link zijn huis moet, dat ik geen hap door mijn keel krijg. Ik duw zachtjes Doutsje haar hand weg en schud mijn hoofd. Doutsje kijkt me verbaasd aan. "Ach meid, was geschiedenis zo verschrikkelijk dat je hersendood bent?" Ik schud langzaam mijn hoofd. "Gehersenspoeld dan?" Een klein lachje ontsnapt. "Nee, ik moet een geschiedenis werkstuk maken met Jeremy en Link." Doutsje, die net een slok van haar Arizona had genomen, maakt een raar gorgelend geluid en spuugt haar drinken uit. Ongelukkig voor Doutsje, komt het uitgespuugde drinken recht in Link zijn net omgedraaide gezicht. Langzaam komt het besef bij Doutsje omhoog en kijkt angstig naar link. Link zijn gezicht word langzaam rood, dan paars. Hij staat op. Doutsje lijkt steeds kleiner te worden. Link heft zijn hand op. Dan komt de docent binnen. Link gaat snel zitten, maar kijkt nog zeer kwaad naar Doutsje. Terwijl de docent lekker staat te praten over zijn vakantie, krijgt Doutsje een briefje van link.

Na school, bij het meertje.
Wraak

Doutsje word bleek en dreigt in tranen uit te barsten. "O man. Ik ga hartstikke dood." Ze kijkt me met betraande ogen aan. "Rosa, ga je mee? Ik kan dit echt niet alleen." Zal ik mee gaan? Ik kijk naar de rug van Link. Ja. Ik ga mee. "Ik ga mee Douts, maak je maar geen zorgen. Hij gaat niet met je vechten. Daar zorg ik wel voor." Doutsje omhelst me. "Dankje dankjewel!" Ik knipoog naar haar. "En nu beginnen we met de les. Pak je boek en sla hem open op bladzijde 3."

De bel gaat. Doutsje loopt verdoofd de laatste les uit. We zijn nu vrij. Nouja, vrij. We moeten nog naar het meertje. Doutsje is hartstikke bleek en trilt. "Douts, rustig. Hij gaat je geen pijn doen." Douts knikt en haar telefoon gaat. We hadden Harm al gebeld en hij was pist. Hij had geschreeuwd dat hij link persoonlijk de nek omdraait. We stappen op de fiets er rijden langzaam naar het meertje. Ik weet natuurlijk niet waar het is, maar ik volg Doutsje gewoon. Ondertussen kijk ik om mij heen. We fietsen langs een winkelcentrum. Hey, loopt Jeremy daar nou? Ik zwaai, maar Jeremy loopt stug door. Raar kind is het ook. Ineens stopt Doutsje met fietsen. Ik kijk weer voor me en ik zie dat we bij het meertje zijn. Link staat op een klein stukje grasveld. Hij is niet alleen. Twee grote jongens staan naast hem. Doutsje word weer bleek en haar ogen beginnen te tranen. We lopen langzaam op link af. Link grijnst als hij het gezicht van Doutsje ziet. Dan ziet hij mij, en zijn grijns verwatert een beetje. Voordat link kan uithalen naar Doutsje, grijp ik zijn pols vast. "Link, dit lost niks op." Link kijkt verward naar zijn pols. Hij haalt zijn schouders op en hoekt Doutsje in haar gezicht. K.O. Ik kijk woedend naar Link. "Nu is het klaar!" Ik haal uit en sla hem vol in zijn gezicht.