Hayat

2.Bölüm.-Korku

----Guzey Yağmur KORKMAZ-----

    Tüm gün boyunca gazetedeki ilanlara bakmistim ama ne fayda.Bir türlü bana göre bir iş bulamamistim..Yavaş yavaş hava karariyordu ve aynı zaman da da soguyordu..En azından soğuk rüzgardan korunabilecegim bir yer bulmam gerekiyordu..
Hafif olan küçük bavulumla beraber hızlı hızlı yuruyordum.
Yarım saat kadar yurudugumde bir sürü depo ya benzer küçük tek katlı yapılar vardı..Içimden bir his oraya gitmemem gerektiğini söylüyordu..Ama başka çarem yoktu..Yavaşça depolardan birine girdim..Etrafta kimse yoktu.Kendimi şanslı hissetmiştim bir ara..Sonra birşeyin kırılma sesi geldi ve ardindan da sağır edebilecek kadar yüksek olan acı bir çığlık..
Korkudan buz kesilmistim.
Hemen bir masanın arkasına Saklandim.Beni burada bulabileceklerini pek sanmıyordum..Ama belli mi olurdu..
Saklandigim yerden herşeyi net bir şekilde gorebiliyordun..
Sandalyeye bağlı  orta yaşlarda bir adam vardı..Ve onun yanında da en fazla 25yasinda gibi  takım elbiseli ve belinde silah olan bir adam duruyordu..Korkuyordum hemde çok..
Takım elbiseli olan  bağlı olan adamın parmaklarını kesiyordu sanki kurbanlik et kesiyor gibi..Adam acı  çığlıklar attıkça hoşuna gidiyordu sanki.Evet evet bu takım elbiseli adam kesinlikle bir sadistti..Takım elbiseli belindeki silahı çıkarıp hemen bagli olan adamın kafasına sıktı. Midemin bulandigini hissettim..Adam gözlerimin önünde can vermişti..
Istemsizce ağzımdan bir hıçkırık
kaçtı..Hemen ağzımı uşumuş ve uyuşmuş ellerimle kapattım.
Acaba duymuslarmidır diye içim içimi yiyordu..Ayak sesleri yaklaşıyordu.Saklandığım yere daha fazla sindim, eğer beni bulursa bu depo benzeri yerden sağ cikamazdim..Birden ayak sesleri kesildi ve depodan ses çıkmıyordu..Bir süre yerimde öylece durdum..Tam gittiklerini düşünmüşken birden saç diplerimde inanılmaz bir acı hisettim..
Yakalanmistim..
Gözumden usulca akan bir gozyasindan sonra agladimi farkettim. Saçlarımı çeken kişi hızla beni kaldırdı ve silahını dogrulttu..
-Kimsin?-diye sordu gür ve yüksek çıkan ayni zamanda da korkutucu olan bir ses..
-Ya yağmur..-diye cevap verdim kekeleyerek ve ağlamaklı bir sesle..
  Adam beni süzüyordu ve ben basima geleceklerden çok korkuyordum..
-Lütfen bırakın beni kimseye söylemem lütfen..-diye yalvarmaya başladım..
Yüksek ve korkutucu çıkan sesiyle adam:
-Kes sesini!-diye bagirdi adam.

Yavaş yavaş gozlerim karariyordu..Ve Kendimi o sonsuz karanlığa bıraktım..

Devam edecek..