Deal With Kade Fajardo | Fin

Thirty Eight

I'm sorry. Naglakbay ang utak ko ng panandalian huhu. Oh well. Ito na si Kade. Just few more chaps and yey. Kay Evan naman. MERRY CHRISTMAS, EVERYONE. MERRY CHRISTMAS DAW SABI NG ANGKAN NG FAJARDO!

#DWKF

Pinanood ko lang silang tatlo. Napanguso ako. Nakakaiinggit! Puro si Kade nalang ang bukambibig nung dalawa nitong nagdaang mga araw. Nakakatampo lang.

I prepared their merienda. Kanina pa kasi sila naglalaro ng xbox.

"Hey boys. Eat your merienda muna!" nagkatinginan kami ni Kade ng saglit. He smiled. Inirapan ko lang siya.

"Later, mom." sabay na sabi nung kambal.

What!?

Mukhang napansin ni Kade ang pagsama ng mukha ko. Nakuha niya pa akong ngisian. Damn you!

"Hey, kain na tayo ng merienda, boys. Let's go." in just a snap. Tumayo na iyong dalawa at nag-unahan pang pumunta ng kitchen.

Urgh! Sa inis ko ay pinanliitan ko siya ng mata. Nakakainis talaga!

Inakbayan niya ako. I removed his arm. "Get off, Fajardo." bigla niya akong hinarap sa kaniya at inipit iyong mukha ko sa palad niya.

Sinabi ko naman na hindi na, e. Pero nakakainis kasi ito parin, e. Why heart? Stupid, idiot! Parati nalang akong sinusuway!

"Sungit mo, babe." nguso niya. I rolled my eyes and tried to removed his effin hand.

Parehas kaming napalingon sa humahagikhik. It was Easton, who's clapping his hand. Katabi niya si Weston na nakangiti sa akin.

Gosh. Lahat ata ng dugo ko umakyat na sa mukha ko. Sinubukan ko ulit itulak si Kade pero hinigit niya para yakapin. Dammit!

"Kinikilig si mommy!" ramdam ko iyong pagtawa ni Kade. Sa inis ko tinapak ko siya.

"Easton!" napaloko talaga ng batang 'to! I turned away at nauna na sa kusina. Napansin ko na nakangiti rin si manang sa akin. Bakit ganito ba iyong mga tao sa paligid ko? Gosh.

"When is the wedding, mom?" nanlaki ang mata ko sa itinanong ni West. What's with them? Sasakit ang ulo ko sa kanila.

Mas minabuti ko na 'wag na silang panoorin kumain at hindi sinagot si West. I went upstairs at tinawagan si dad. He told me that we needed to discuss something. About business, definetely.

"Astrid, honey. Ikaw nalang ang ipadadala ko para magmanage ng hotel natin sa Alfuente. Nahihirapan ako sa pagpapabalik-balik ko rito at doon. Kailangan ng titingin sa pagrerenovate." he said. "You can stay at our house, it's just thirty minutes away." dagdag ni dad.

Fine. He's convincing me since then kaya ano pa bang magagawa ko?

"Fine, dad. Isasama ko ang kambal." I heard his secretary calling him. He's busy. Very busy.

"Sino ang magbabant--oh. Malapit lang din ang mga Fajardo sa atin. Pwede mong iwan sa kanil-"

Kahit alam kong kailangan ko ng ibaba ang tawag ay hindi ko ginawa. Nakakainis kasi si dad! Madalas ang pang-aasar niya sa akin kay Kade. Goodness!

"I can, dad. Kaya ko. Hindi ko sila pababayaan." besides...

Dad's laughing. Hindi ko alam kung bakit. Kaya nalabusangot na naman ako! "Okay, alam ko naman na hindi kayo pababayaan ni Kade. Take care, Astrid. Bukas ng hapon ang alis niyo. I already book a ticket. I have to go, hija." hindi na ata narinig ni dad ang daing ko! What the! Bakit bukas agad? At talagang kasama si Kade? Well... ano naman 'di ba? Gosh, Astrid. Tigilan mo nga! Hindi naman ako naapektuhan, right. Damn, right. So what if he's going with us? I don't care. Paki ko.