delirmiş atlar koşuyor
güneşiğinde
ter içinde
yıldır yıldır
bu düzlük çoraktır
dayanacak mısın
bir insan eskisi
geçmişin haritası
gözleri dikenlidir
güneşiğinde
dokunacak mısın
ellerin yerinde durmuyor sözlerin yerinde durmuyor kentlerin yerinde durmuyor aynaların yerinde durmuyor kapıların havalandırma boruların pencerelerin yerinde durmuyor mezartaşların...
hatıraların sevdaların ağlamaların
yerinde durmuyor ataların...
"oğul, oğuuul! bu taşlar, bu otlar dinler artık beni!... tanrılar yerinde durmuyor..."
delirmiş atlar koşuyor
de – mir – miş ad – lar ko – ku – yor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"i" öksüz kaldı
Poetry... birbirinin dengbeji iki yolcudur iki yorgun akışkan balçıklı öyküleri sevmek adına kusar gibi anlatan ...
