hiç yakındıklarını duymadım
maceracı çocuklar vardı
baharın kır sürgünleriyle sevişirdiler
vurgun yemişe dönerdi kışın şehirler
(bakışın
bakışın
ayaklar altındayım
uzatıyorum ellerimi
yükseklere
yükseklere
ve bir kez daha ölmediğime pişman
ayaklar altındayım)
gri kara çizgiler akardı
kendi rüzgarlarını yaratırlardı
güvende oldukları yer yollardı
yollar da onlar için vardı
(bu çukurda doğan çocuklar haklıdır
her koşulda intihar hakkı saklıdır
ve belki bir ömürde
birden çok kez kullanılır)
şimdi bir sandıkta uyur ruhları
ve hala kitaplara ve televizyona inat
buram buram duyulur fısıltıları
'hareket et hareket et hareket...'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"i" öksüz kaldı
Poesía... birbirinin dengbeji iki yolcudur iki yorgun akışkan balçıklı öyküleri sevmek adına kusar gibi anlatan ...
