Belief

Μην ξεχάσω τον πρώτο μου Ερωτα

15 Δεκεμβρίου

<<Θα παω κεντρο,θελεις να σου φερω κατι;>>

<<Ενα καλο κρασι για το βραδυ.>>

Του ειπε εκεινη και χαμογελασε.

Αφου εφυγε ο Αλεξαντερ σηκωθηκε και εβγαλε ενα κουτι που ειχε κρυμενο.Ηταν τα υλικα για τσιζ-κέικ,εμαθε απο την μητερα του οτι ηταν το αγαπημενο του γλυκο,ετσι αποφασισε να του κανει εκπληξη.

Μετα απο μια ωρα.

Ακουσε το αμαξι του και εβαλε γρηγορα το γλυκο στο ψυγειο,το οποιο ειχε τελειωσει.
Κοιταξε στο παραθυρο και τον ειδε να μπαινει σπιτι του χωρις να κραταει κατι στα χερια του.

Περιεργο σκεφτηκε.
Τον περιμενε ακομα μια ωρα,ωσπου αποφασισε να παει να δει τι κανει.

Βγηκε με της πιτζαμες,βαζοντας μονο ενα μπουφαν.
Την πορτα ανοιξε ο πατερας του.

<<Γεια σου Ολιβια.>>

Της ειπε κοιταζοντας την απο κατω εως πανω.
Για λιγα δευτερολεπτα δεν μιλησαν.

<<Τον Αλεξ θελεις;>>

<<Ναι ναι ηταν να ερθει.>>

<<Ναι δεν μπορεσε,ηρθε ξερεις μια παλια του φιλη να τον επισκεφθει και καθονται μεσα.>>

Εκεινη χαμογελασε χωρις να πει κατι.

<<Μηπως θελεις να περασεις;>>

Επιτελους,σκεφτηκε εκεινη,ειχε παγωσει απο το κρυο.
Μπαινοντας τον ειδε να καθεται διπλα σε μια ομορφη κοπελα και να γελανε.
Πιο διπλα καθοταν και η μητερα του.

Προχωρησε λιγο και ο Αλεξαντερ γυρισε και την κοιταξε.
Ενιωσε ομως αμηχανα και πηγενα φυγει.

<<Συγνωμη...ξεχασα τον φουρνο ανοιχτο>>

Ειπε και εφυγε γρηγορα.

Μετά απο λιγο

Χτύπησε η πόρτα και η Ολίβια σηκώθηκε να ανοίξει.

<<Το φούρνο σοβαρά; Δεν είσαι καλή στις δικαιολογίες.>>

Της είπε καθώς μπήκε μέσα ο Αλεξάντερ.

<<Ναι ενιωσα λίγο αμήχανα, γιατί ήρθα με τις πιτζάμες.>>

<<Μα εχεις ξανάρθει...εκτός και αν ήταν άλλος ο λόγος.>>

Είπε ενω ήξερε καλά οτι δεν ηταν αυτός ο λόγος.

<<Θα παω απεναντι,οταν νιωσεις ετοιμη να μιλησεις με ανθρωπο,μπορεις να ερθεις;>>