Chapter 7-Acceptance?

33 0 0
                                    

Chapter 7

Days have passed when that happened. Nasa bahay parin ako nina mama at papa. Yun ngalang…hindi ko sila pinapansin. Pabalikbalik naman si Sir Paul para kumbinsihin akong sumama sa kaniya. Ano ba ang dapat kung gawin? Ang sakit sakit na talaga…pati grades ko naapektuhan na. Nung nag long exam kami…nasagutan ko nga ang lahat pero walang kalamanlaman. Pingalitan na nga ako nang prof namin eh. Pagdating ko sa bahay…nakita ko sina mama at papa may dala-dalang mga maleta. Teka…ano ba ang nangyayari?

“Ma…pa…bakit may mga maleta kayo? Where are you going?”

“Key, please join us here.” Tinuro nila ako sa may sala. Mag-uusap siguro kami.

“Key, for the last time…accept the truth. Hindi naman kami mawawala nang papa mo eh. We will always be here for you. We will always be your mama and papa. At wala nang makakapalit sa iyo. Ang mga tita at tito mo, nalulungkot din. Kung pwede ngalang daw umuwi sila ginawa na nila eh. Key, everything happens for a reason.”-mama

“Iha…you’ve been with us for 19 years. We took care of you ang loved you like our own. Mahirap din samin na pakawalan ka. Ikaw lang ang angel naming eh. Pero try to understand that your real family suffered for too long because of your absence. Kung pwede lang maging selfish ginawa na namin. But you see Key, we don’t have the right. Nawalay ka sa kanila because of other people’s greed. They are waiting for you Key…waiting for 19 years.  Nakita namin ang  happiness nila when they found out that you are alive and was raised as a good person.”-papa

“ Ma…pa…do you know what this means? I’ll be gone. Mawawala ako sa inyo. How can I be happy on an environment I never wanted be into. How can I be happy if I’ll be surrounded by strangers?”

Niyakap ako nina mama at papa. Nag iyakan kami. Feeling ko nawala lahat-lahat. Everything that I have disappeared in a blink.

“ Key, we always tell you that you should never hinder other people’s happiness. Matagal na kaming handa sa araw na ito. Noon pa man, alam namin na one day may maghahanap sa iyo at kukunin ka. If you are worried about us…don’t be. Malungkot kami pero masaya dahil may pamilyang mabibigyang kasiyahan. You were born to make people happy Key. So make your real family happy. Again, we will always be behind you. Hindi ka rin ipinagdadamot nang mga Yuzon. You can always come to visit us. Just give them the opportunity to feel what we have felt for 19 years. Please Key.”-papa

At that instance…nagising ako sa katotohanan. Ang selfish ko pala. Iniisip ko lang ang sarili ko. Oo nga at lumaki ako sa ibang pamilya…pero ang dugong dumadaloy sakin ay Yuzon. They also suffered very long until the day they found me. Ma…Pa…thank you.

“I made my decision. I’ll go with them. But please promise me that you will always be there when I need you.”Tumayo ako sa harap nila at nanghihingi nang hug. I’ll surely miss this family.

“Promise.” Naghug kami nang matagal na matagal.

Now, I must face what’s ahead of me with courage. Hindi dapat magig weak. Para saan pa at nagging si key ako.

“I guess, sa akin ang mga maleta na to?” Nagnod sina mama at papa. Ay…ang cute nila. Parang mga bata. Hahaha.

Tapos…pumasok na si Sir Paul. Eton a…eto na taalaga. This is the moment. But wait! Pano angs tudies ko?

“Wait lang po…if sasama ako sa inyo?Paano na po ang studies ko ang mga kaibigan ko? Hindi pa po ako nakakapagpaalam sa kanila.” Tanong k okay Sir Paul.

“ We already have fixed everything for you. Sa studies mo…you’ll be tranfering to Yuzon University. About your friends…nasa airport na sila. So tara na. Madaming naghihintay sa’yo Key…hindi mo lang alam kung gano kadami ang sabik na makita ka.” – Sir Paul

Grabe…ready na talaga ang lahat. Manghuhula ba sila para malaman na papaya din ako? Weh? Di nga? Tapos ano daw? Yuzon University? Hala! Dream come true ba to or dream parin? Oh Lord, please guide me on this journey I’ll take.

“Thank you po Sir Paul.”

“You are always welcome my little sister. At pwede ba…Kuya na itawag mo sakin.” Nilapitan niya ako’t hinug. Sarap pala nang feeling na may kuya nuh? Matagal ko narin tong wish eh.

“Just wait Key and I will spoil you more. All the years that we missed together as siblings will be filled with years of good memories. So don’t worry because I’ll stand by you.”

Ayieee! Sweet ni kuya! Tapos ginulo niya pa ang buhok ko. Siya na…siya na talaga ang da best na kuya!

“Ma…Pa…alis na po kami. I’ll miss you.” Hug ulit at iyakan.

“Bye Key. You’ll be fine. You’re a smart girl. Yakang-yaka mo ang Yuzon University. So make us proud by living a happy life.” –papa

So, eto ako ngayon. On the way na sa airport. Iloilo…I’ll surely miss you. You’ll always be my first home.

Mapanaw na ko…La ko kabalo asta kung san-o ko makabalik di. Ang bal-an ko lang…Ilongga gid ko.

(I’ll go. I don’t know when will I come back. All I know is that…I’m an Ilongga.)

Nang nakarating na kami sa airport…aba…parang may darating na artista. Ang daming nag-aabang sakin. From friends to not so close friends and some of my professors.

Nakita ko rin na may hinanda silang tarpaulin. Natouch tuloa ko kasi ang nakalagay….. YOU WILL ALWAYS BE IN OUR HEARTS KEY. FAN’S CLUB MO PARIN KAMI!

Haha…kahit kailan talaga.

“Keeeeeeeeeeey!!!”

Nagsitakbuhan ang mga bffs ko. Mamimiss ko talaga sila.

“We will miss you Key. Isang Yuzon ka pala. That’s why iba ang tingin sayo nang mga taga-Yuzon Univ. nang nag summit. Promise mo you’ll keep in touch with us ha?.”-Naiiyak na sabi ni Jill.

“Siyempre naman. Kayo pa. O sige na sige na…di na ako makahinga sa higpit nang yakap niyo eh."

Isa isa ko silang kiniss sa cheeks. Then, nakita ko bestie ko…ang lungkot niya. Sa kanila…siya ang pinakamamimiss ko.

“Bestie…” hinug ko siya at kiniss sa cheeks. Nagulat ata…nagblush parin kahit sa ganitong sitwasyon. Haha.

“Key, you know I love more than a friend or a best friend. Alaam ko na wala talaga…but please, when you can’t find the perfect man…kahit hindi ako perfect pwede ba ako nalang?”

“Myko…kung wala na talaga…I will come back and learn to love you more than a best friend. But for now, I love you as my bestie. Ingatan mo self mo.”

“ Thanks..ikaw din. I know you’ll be happy but always watch out for people who are out to fool you. Tawag ka lang at baback-up kami  sayo.” –Myko

“Loko to ho. Opo…I know I can find happiness there. Don’t worry, if kelangan talaga nang bak-up…tatawag kagad ako.Hahahaha.”

“Key…alis na tayo.” Si kuya.

“Opo.” Naglakad na ako palayo sa mga maiiwan ko. For the last time…

“I WILL ALWAYS TREASURE YOU! I LOVE YOU ALL!” Tapos yun na…nag iyakan na  sila at sumisigaw na they’ll miss me.

“Maraming nagmamahal sayo Key. You are the luckiest person in the world. You are surrounded by people who will do anything to make you happy the way you made them happy.” Sabi ni kuya tapos inakbayan ako.

Yeah…maraming nagmamahal sakin. Kaya hindi ako dapat matakot.

Key…be happy. You know you will be.

Lost and Found: Princess Key and her THE ONETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon