The Sign

PROLOGUE

Dear Ate Jade. If you just know ikaw po ang pinaka-unang author na nagbigay sakin ng "Inspiration", kaya nga tuwang-tuwa ako nung naka-text kita e. Parang ka-text ko lang yung Crush ko e. Kilig kung kilig! Kyaaah. You've inspired me that much! Sana maulit yun. =))

Three Words, Eight Letters, If I Say It Will You Recognize Me Again? pauso :P

ILOVEYOU ATE JADE PITOGO. ^_^

----

"Just minding my world without even knowing, what love and life were all about? Then you came to me. You gave the world to me. And before I knew, there I was so in love with you."

***

Minsan, kontento na tayo sa buhay na mayroon tayo. Yung simpleng buhay, basta masaya ka, na hanggang dun na lang. Yung tipong nagagawa mo kung ano mang gusto mo, ok na. Pero naniniwala ba kayong dahil sa PAGMAMAHAL, nagkakaroon ng purpose ang buhay natin?

Ito ang hinahangad ng bawat tao sa mundo. Gagawin natin lahat para rito. Ultimo yung pinakakomplikadong bagay, tatahakin, makamit lang ang gusto. Iyan ang epekto ng pagmamahal sa ating lahat.. Siyang TUNAY na kaligayahan ng bawat isa, at sa kabilang banda, KINABABALIWAN ng madla. 

Kailan nga ba natin nalalamang nagmamahal na tayo? Kailan natin masasabing SIYA na talaga? Kailan tayo makakasiguro? Kailan natin ipagsisigawang

"Thanks God! I found him/her!" KAILAN?

PERO, ang mas mahalagang tanong.. SINO?

Sino nga kaya ang LALAKING/BABAENG dadating sa buhay natin para maramdaman kung ano ang tunay na pagmamahal?

Hindi naman kasi natin alam ang takbo ng buhay.. Bigla-bigla na lang tayong magigising, ibang tao na pala ang nakapagpapasaya sa'tin. Biglang magbabago ang lahat. At sa susunod na araw, magbabago na naman. Parang sa Love, isang araw sasabihin nating,

"Siya na talga."

Pero kinabukasan..

"I'm wrong. Ganun pala siya"

"No. I believe we're not really meant to be."

"Friend, bat ganun? Wala ng spark?"

"I thought he/ she's the one, but then why he/she left me?"

"Kailan ka ba talaga dadating, Destiny?"

Bakit nga naman ganun? Mararamdaman nating Siya na. Na talagang nagmamahalan kayong dalawa, pero di pala kayo para sa isa't-isa? Bat kailangang maramdaman at isiping kayo hanggang sa huli, pero may iba palang nakatadhana?

Minsan naisip ko nga, di ba pwedeng pag naramdaman mo na, pag tumibok na si puso, makakasiguro kang siya na? Bakit kailangang hayaan pang mahalin ng puso natin ang siyang hindi para sa'tin? Di'ba pwedeng ang tanging meaning na lang ng love ay,

"Emosyong namumukadkad sa dalawang taong para talaga sa isa't isa."

Iyan lang. Walang pwedeng idagdag at ibawas. At diyan lang iikot ang kahulugan nito. Pwede kaya? Kung pwede siguro wala ng "Hinagpis at Pagdurusa".

But I know all things have it’s own purpose. Sa kabila ng lahat, mahalagang makaramdam tayo ng sakit. Kasi walang permanente sa mundo. Hindi pwedeng umikot lang 'to sa iisang direksyon. Hindi puro ligaya, kaakibat nito'y sakit.

"Sakit" na siyang magtuturo sa'tin patungo sa sinasabing "Tunay na Ligaya".

AND, you know? After all those pains. Why say "Kailan ka ba talaga dadating, Destiny?" Instead let your heart speaks.. "God, please give me a SIGN. I want the right person, the right love."

***

Di po ako magaling sa English e. Pasensya na po. =)

So there it goes, Enjoy reading ^_^