Medyada Aral ve Mirel var.
İyi okumalaar.
İnşallah beğenirsiniz.
___________________
Şarkı önerisi;
Genel öneri bölümle alakası yok gibi;
The weekend (ft.Daft Punk) - Starboy
Alan walker - Alone
___________________"Anne bu kız kim?"
O kadar garip bi duyguydu ki bu duygu.
İçimdeki kopan şeyleri hissediyordum.
Bu duygular benim için cok..farklılardı.
Kız hala bana ve Aral'a tip tip bakarken annemden yada annesinden cevap alamayınca Aral'a tüm vücudunu döndürerek sorusunu tekrarladı.
"Aral bu kız kiim?"
Kızın yüzü o kadar güzeldi ki...
Düşündüm acaba bu kızın -yani kardeşimin- anneme benzediği kadar bende benziyor muydum aileme..
Annem Aral'a kötü bir bakış atıp 'söyleme' dermiş gibi yapmacık bir şekilde öksürdü.
Aral anneme bakıp biraz düşündükten sonra konuştu.
"Bir yakınım."
Kız garip garip bakıp hafifçe güldü.
"O zaman buraya niye getirdin akıllım."
Kız tatlı tatlı gülümseyip bize bakmaya devam etti.Aral hafif bir şekilde öksürdü ve konuşmaya devam etti.
"Annenle tanıştırmaya getirdim."Aral kafasını anneme çevirip,"Ne de olsa annene çok önem veriyorum ya"
Aral anneme bakarak kinayeli bir şekilde konuşurken annem rahatsız olmalı ki o da Aral'a kötü kötü baktı.Bu saçma bakışmayı sonlandırmak için sağ elimi kıza doğru uzattım.
"Merhaba benim adım Mirel"
Deyip sıcak bir şekilde gülümsemeye çalıştım.Ne garip şeydi bu kadar yakın olduğumuz halde bir o kadar uzak olmak.
Aslında daha garip olan bunca sene ben soğuk betona kafamı koyduğumda tatlı minik kız çocuğundan gelen sesler duyup hepsini halisülasyon sanmam.
O minik sesler bazen çok neşeli bazen mızmızlık yapıyordu ama her daim tatlı bi sesti.Ne kadar değişik bir şey.
Hayal sandığım çoğu şeyin aslında gerçek olması .İnanması gerçekten çok zor.
Kız ilk başta garip baksada sonradan şirince gülümseyip elimi sıkıca tuttu.
Elimin içinde ki minik eli çok... tatlıydı.
Kelimelerle anlatılamayacak kadar garip hissediyordum.
"Merhaba Aral'ın yakını benim adımda Anka"Kız yüzüme şirin şirin gülüp annemize döndü.
"Neyse annecim ben arkadaşlarımla buluşmaya gidiyorum.Çok beklettim onları,bir iki saat onlarla takılır çok geç kalmadan da gelirim.Neyse hadi baayyy"
Annemizin yanağına minik bir buse koydu ve salon kapısından çıkıp gitti.İşte işin kilit noktası küçük bir busenin benim kalbimde açtığı o büyük yara..
Kardeşimi o kadar kıskandım ki, o küçük buseyi ben o pürüzsüz tene koymak isterdim.Bana 8 yıl işkence çektiren aileme özlem duymam garip ama içim acıyordu.Kalbindeki acı bu sefer 8 yıl ki gibi acımadı.
Bu acının tanımı yoktu galiba. Varsa bile ne benim duygularımı anlatmaya yeterdi ne de hissetmeye...
Aral'a yardım dileyen bakışlar atarken beni anlamış ki anneme dönüp son kez konuştu ya da son zannetiğim bi konuşma."Mirel'i bir daha rahatsız etmeyin.Onun kılına zarar gelmiyecek sizden dolayı."
Aral yüzünü buruşturup sinirle salon kapısına doğru sürükledi beni. Küçük bir koridordan geçip çıkış kapısına ulaştık.
Nedense içimde heyecan,korku ve sevinç yoktu. Çıktığım için sevinmem, heyecanlanmam gerekiyordu ya da ailemin beni rahatsız etmesinden korkmam gerekiyordu ama şu an hissizdim.
Galiba ailemin bunca yıldır tavırları ve kardeşimin olması.. çok... garip ve yeni şeylerdi benim için.
Aral ile tam evden çıkarken büyük bir kırılma sesi ardından gelen
"Lanet olsuun!!Lanet olsun sana Aral.O kızı götürmenin cezasını,O çok büyük şekilde ödeyecek..."Annemin sesi kulağımda yankılanırken Aral adımlarını hızlandırıp beni peşinden bahçeye çıkardı.
Hala o kadına anne diyor olabilirdim ama bu içimdeki bir şeydi. Sanki ona anne demem gerekiyordu, demessem suç işlemiş gibi geliyordu bana.Belki saçma bir şey ama bu içimdeki bi şeydi.
Hava biraz soğuk gibiydi ama ince hırkayla rahat rahat gezebileceğimiz bir havaydı.
Havanın o temiz kokusu beni yaşadıklarımdan az da olsa uzaklaştırırken aslında ailemin beni bu güzelliklerden mahrum burakması çok içime dokundu.
Gökyüzüne bakarken gri bulutları gördüm.İçimi büyük bir heyecan kaplarken en son yağmuru beni o odaya götürmeden önce hissedip gördüğümü hatırladım. Belkide o gün gökyüzü biliyordu bu kadar acı çekeceğimi, bunun için bize içini boşaltıyordu.
________________
Oy ve yorumlarınızı bekliyoruuum.
Yalnışlar için üzgünüm...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Mavi
Teen FictionHayat acımasız gerçeklerden başka bir şey değildi. Ya şanslı olacaktın ya da ömür boyu mutsuz... Ben daha kaderin anlamını bilmeden beni mahkum ettikleri hayattan hiç ummadığım bir şekilde kurtulurken mutlu olmanın tanımını yeni öğrenmiştim.. Taa ki...