Ağlayan Mektuplar

Bölüm Otuz Beş -İtiraf

Ethan'ın ağzından

Masal ve Gray'in hastaneden çıktığını gördüm. Kumsal'ın odasına girdim. Çok sabırsızdım hemen bir hemşire çağırıdım. Odaya geldi.

"Dışarıda konuşabilir miyiz? Sormam gereken bir soru var da."dedim

"Tabiki."dedi ve odadan çıktık.

"Şey acaba ne zaman uyanır?"dedim

"Merak etmeyin yaklaşık yarım saat sonra uyanır ve uyanmadan önce hareket edebilir yani elini oynatabilir. "dedi

"Çok teşekkür ederim."dedim

"Rica ederim. Geçmiş olsun."dedi ve ben Kumsal'ın yattığı odaya gittim. Kumsal'ı izliyordum. Gerçekten çok güzeldi. Uyurken bile. Onunla konuşmaya karar verdim.

"Beni duyamayacağını biliyorum ama sen uyurken daha rahat konuşabiliyorum. Nedenini bilmiyorum ama sanırım romantik olmaktan utanıyorum. Neyse çok uzattım yine. Senin benim Cenk'i bir yumrukla yere indirebileceğimi bildiğine inanıyorum. Hatta inanmıyorum bunu bildiğine eminim, hem de hiç olmadığım kadar. Beni düşündüğüne sevindim ama Cenk yüzünden beni bırakıcak olmana çok kırıldım. Eğer Masal olmasaydı sen benden vazgeçicektin. Masal'ı sakın suçlama. Ben sana kırgınım dedim ama şimdi sen uyanınca sana olan bütün kırgınlığım geçicek çünkü seni seviyorum ve seni kaybetmek istemiyorum. Aslında seni anlayabiliyorum. Kafanda benden vazgeçme düşüncesi imkansız olmalı ama seni bu Cenk öyle korkutmuş ki kafanda böyle düşüncelere yer açmış şerefsiz. Sen uyanınca sana bir öneride bulunucam ama uyanınca. Belki bu söylediğim seni meraklandırır ve uyanırsın. Bir daha lütfen beni, Grayson'u, Masal'ı, hayallerimizi ve mektuplarımızı korkutma olur mu? Lütfen! Mektuplarımın gülümsemeye hatta anırmaya ihtiyaçları var."dedim ve ağlamaya başladım. Göz yaşlarım özgürlük için koşanlar gibi yanaklarımdan süzülüyordu. Sırtım Kumsal'ın yatağına bakıyordu. Hemen yanındaydım ve elimle onun elini tutup ağlıyordum. Fakat ağlamamı bir şey kesti.

Kumsal birden elimi sıkıca tutmuştu, hiç bırakmayacakmış gibi. Hemen yüzümü Kumsal'ın yatağına çevirdim. Önce Kumsal'ın sıkıca benim ellerimi tuttuğu ele baktım, sonra Kumsal'ın yüzüne. Kumsal'ın gözleri kapalıydı. Ama mimikleri oynuyordu. Sanki...sanki ağlayacakmış gibiydi

"Beni affet Ethan."dedi

"Kumsal?!"dedim. 5 dakika sonra yine konuştu

"Korkuyorum Ethan, çok...çok korkuyorum."dedi kısık sesle söylüyordu.

"Kumsal. Kumsal ben yanındayım."dedim. Ben konuşmamı bitirdikten saniyeler sonra yine konuştu.

"Sevdiklerimi kaybetmekten korkuyorum, Ha...hayallerimi kaybetmekten. En...en önemlisi ise mektuplarımıza artık cevap verememekten korkuyorum."dedi ve gözünden bir damla yaş düştü.

"Kumsal ben seni korurum."dedim yaklaşık 5dk sonra

"Beni unutma ve beni affet olur mu? Masal...Masal'a iyi bakın."dedi

"Masal'a bakmayacağız çünkü sen uyanıcaksın. Bu kadar kolay mı pes etmek? Bu kadar kolay mı kaçmak? Bana da öğret o zaman bende korkuyorum! Benim sevdiğim Kumsal Kayalar gelecekteki adı Kumsal Dolan olan kız bu değil tamam mı? Benim sevdiğim Kumsal Dolan bu kadar kolay pes etmez, hatta hiç bir zaman pes etmez! Benim sevdiğim Kumsal Dolan sevdiklerini yalnız bırakmaz çünkü o da yalnız kalmak istemez! Şimdi Kumsal Dolan beni iyi dinle eğer beni düşünüyorsan hadi beni geçtim Masal'ı düşünüyorsan ve Masal'ın yalnız kalmasını istemiyorsan uyanıcaksın! Uyanmak zorundasın!"dedim ve içimde oluşan sinir, üzüntüyü bir nefesle dışarı attım.