Geçmişin üzerini tam karalamışken tekrar yazılması ne acı. Aslında hayatın devam ettiğini biliyordu ama her an hayatın duracakmış ve bitecekmis gibi hissediyordu. Hayat acısıyla tatlısıyla guzeldi. Bazen acı dolu yüzünü gösterir insanlara , bazen ise güzelliklerle dolu. Geçmiş dediğimiz şey geçmişmiydi sahiden. Geçmiş ,geçmiş olsa bile izleri duruyormuydu hâlâ ? Yeni bir sayfa açmak gerçek mutluluğu bulmak gibiydi. Tıpkı Zerda'nın geçmişinin üzerine koca bir siyah bir perde çekmesi gibi .
***
Zerda uyandığında her zaman ki gibi mutlu degildi. Sanki içini acıtan birşeyler vardı. Kendisini yorgun ve hasta gibi hissediyordu. Telefonu eline alıp bashekimi aradı. Bugün çok hasta olduğunu ve hastaneden izin almak istediğini söyledi. Başhekim ise ona geçmiş olsun dileklerini iletip bu konuyla bizzat ilgileneceğini söyledi. Zerda telefonu kapatıp yatağına uzandı. Bugün hic yataktan çıkmak istemiyordu , sadece uyumak istiyordu. Tam uyuyacakken telefonu çaldı. Arayan Asya ;
" Alo !! Zerda nasılsın ? "
" İyim sen nasılsın ?."
" İyim bende şey başhekim ile müdür konuşurken duydum gelmeyecekmişsin bugün. "
" Evet canım hastayım bugün biraz "
" Tamam birşey olursa ararsın "
" Tamam sağol Asya "
" Görüşürüz " dedi ve telefonu kapattı. Daha sonra odasının kapısı çaldı. Gelen annesiydi bugün neden hastaneye gitmediğini sordu Zerda ise bugün biraz hasta olduğunu ve kendisini iyi hissetmediğini söyledi. Aradan 1- 2 saat geçtikten sonra Zerda uyuya kaldı. Biraz uyuduktan sonra uyandı saat 13: 12 olmuştu. Hazırlanıp aşağıya indi , biraz atıştırdıktan sonra hastaneye gitmek için arabanın anahtarlarını aldı ve kapıyı açtı. Karşısında hastanedeki arkadaşları ellerinde poşetlere kapının önündeler. Zerda büyük bir şaşkınlıkla ;
" Arkadaşlar !! "
" Süprizzz !! " Diye bağırdılar aralarından bir arkadaşları gülerek ;
" Bizi içeri almayacaksan gidelim "
" Tabi buyrun gelin " dedi ve içeri davet etti misafirlerini montlarını aldı. Nereye geçeceklerini söyledi , hâlâ şaşkındı bu kadar hasta değildi aslında. Zerda mutfağa gidip çay hazırlamaya başladı. Dolabın kapağını açtığında dolapta hiçbirşey yoktu. Arkadaşlarının yanına giderek onların oturmasını söyledi ve markete gideceğini söyledi. Arda arkasından seslenerek onunla gelmek istediğini söyledi. Zerda Arda'nın bu teklifini kabul etti ve evden çıktılar marketin yolunu tuttular.
Zerda'lar çıktığı anda arkadaşları doğum günü partisi için evi süslemeye başladılar. Zerda bile kendi doğum gününü unutmuşken arkadaşları nasıl hatırlıyordu. Hazırlıklı gelmişlerdi süsler , balonlar , maskeler ve hatta pasta bile getirmişler. Herşey hazır olunca Asya, Arda'ya mesaj attı gelmeleri için odanın kapısınıda kapatmışlardı. Kapının sesiyle herkes ayağı kalktı. Zerda içeri gireceği anda kapının kapalı olduğunu gördü ve kapıyı açmak için elini kapının kulpuna götürdü. Kapıyı açtı ve ...
" İyilik doğdun Zerda , iyiki doğdun Zerda " sesler yükselmeye başladı.
Zerda ;
" Arkadaşlar !! " Ben tamamen unutmuştum. Sağolun gerçekten. Herkesin elinde poşetler doluydu. Aslında buna hiç gerek yoktu. Gelmeleri ve bu güzel günü hatırlamaları yeterdi. Arkadaşları Zerda'ya tek tek hediyelerini uzattı. Aradan yarım saat geçtikten sonra kapı çaldı. Zerda kapıyı açmak için gittiğinde kimse yoktu. Tam kapıyı kapsayacağı anda bir zarf gördü , yere eğilip zarfı aldı ve kapıyı kapattı. Zarfı açtığında beyaz bir gül ve bir not vardı.
" İyiki doğdun hayatım "
" Kimdi bu mektubu bırakan , benimle ne alakası var ? "
Zarfı dolabın üzerine koydu. Arkadaşları çoktan eğlenmeye başlamışlardı. Zerda da onlara eşlik etti. Güzel bir günün sonuna gelmişlerdi, arkadaşlarının hastaneye gitmeleri gerekiyordu bu yüzden biraz erken kalktılar. Arkadaşları çıktıktan sonra ortalığı toplamaya başladı. Ortalığı topladıktan sonra oturdu ve aklına o zarfın kimin getirdiği geldi
" Hayır bu olmaz , o buraya gelmiş olamaz ? "
