In de put

mijn uitleg

Ik ben nu al drie dagen bij Sophia en het gaat al wat beter, als ze mij vraagt hoe het gaat dan zeg ik maar dat het goed gaat om haar niet bezorgd te maken, maar zelf weet ik wel dat het niet goed gaat. Ik mis de tijd dat alles goed ging, dat ik gewoon een onschuldig meisje was die zich van geen kwaad bewust was. Waarschijnlijk ben je wel nieuwsgierig waarom ik me zo rot voel. Ik zal alles uitleggen. Toen ik 7 was zijn mijn ouders gescheiden en toen begon alles, ik ging in het weekend naar mijn vader en was dan doordeweeks bij mijn moeder. Maar bij mijn vader liep het niet zo lekker we woonde best lang bij mijn opa en oma in het weekend. Toen mijn vader een vriendin kreeg en daarmee samen gingen samen wonen begon het pas echt. Ik kan het me nog zo goed herinneren. Ik haatte het om daarheen te gaan alleen ik kon er niks tegen doen. Ik deed daar alles ik verzorgde de katten en alles wat ik fout deed werd drie keer zo erg gemaakt, ook als mijn broer iets fout deed dan was ik daar te duppen van. Op een dag had ik mijn vaders vriendin zo boos gemaakt dat ze me kneep waardoor mijn arm helemaal blauw was en het moeilijkste was dat mijn eigen vader de man waarvoor ik daarheen ging niks deed en weet je waarom niet? omdat hij bang voor haar is en ik ook. Ik wilde er niet meer heen. En toen ging ik naar mijn moeder we hadden afgesproken geen contact meer te hebben met hem. Maar mijn broer wilde er nog wel heen en dat mocht ook en daarna wilde hij er wonen alleen het ging daar totaal niet goed met hem hij werd depressief en verwaarloost en hij wilde mijn vader ook niet meer zien. Toen moest er ook nog een rechtzaak komen omdat mijn vader een omgangs regeling ijste. Die heeft mijn moeder gelukkig gewonnen en toch ben ik nog niet gelukkig. Ik had een trauma en kreeg een eetstornis en toen ik daar uit was raakte ik in een lichte depressie. Ik kreeg steeds meer ruzie met mijn ouders en ze scholden me zelfs uit. Ik heb ook niet echt vriendinnen die er altijd voor me zijn. Dus alles bij elkaar heeft me tot een verlegen persoon gemaakt met faalangst en die zichzelf amper aan kan kijken.