In de put

terugval

Ik ben nu al een week bij sophia en ik kan eindelijk zeggen dat het beter gaat alleen kijk ik beetje op tegen morgen dan moet ik namelijk weer naar huis. En dat betekend dat ik mijn ouders weer zie en dat wil ik niet dus ik moet iets verzinnen. Ik probeer na te denken maar dat gaat niet zo makkelijk als dat ik me voorgenomen had. Ik vraag of Sophia iets weet alleen die vindt dat ik naar huis moet gaan en af moet wachten dus dat is wat ik ga doen. De volgende dag breekt aan en ik heb bijna de hele nacht liggen nadenken over wat ik kan doen alleen ik kon niks bedenken, normaal ben ik dat persoon met de ideeen maar dat raak ik misschien ook wel kwijt en dat zou zo super stom zijn. ik voelde me weer net als eerst. even rot en ik kon niks doen. Het was tijd om weer naar huis te gaan en ik voelde na een week weer een traan over mijn gezicht lopen. Ik mocht nu niet gaan huilen dan voelde ik me zo slap. Maar ik kon het niet tegenhouden voor ik het wist stroomde de tranen achter elkaar door over mijn wangen het leek eeuwen te duren en ik zocht een steegje op. Toen ik weer bijgekomen was liep ik weer door maar niet naar huis. Ik kon niet naar huis gaan dus ik liep naar de geheime plek van mij en sophia. Ik had bedacht daar een aantal nachtjes door te brengen. Maar dat plan werd verstoord door Sophia die had waarschijnlijk naar mijn huis gebeld hoorde dat ik niet thuis was en dacht gelijk aan deze plek. Ze zei dat ik mijn spullen moest pakken en dat ze mee zou lopen tot mijn huis. Toen ik thuis kwam zag ik mijn moeder voor het raam staan op het plekje waar normaal mijn stiefvader stond. Ik liep naar binnen en vroeg aan mijn moeder waar mijn stiefvader was die schoot in tranen en vertelde dat mijn stiefvader boven is alleen dat ik wel rustig moet doen. Ik had geen idee wat er was dus ik liep naar boven en ik zag mijn stiefvader op de bureaustoel zitten en hij had tranen in zijn ogen dus ik vroeg wat er was. Het enige antwoord wat ik kreeg was'donder op trut'. ik reageerde bot terug en liep weer naar beneden en probeerde het bij mijn moeder die me gewoon negeerde. Ik schreeuwde of niemand me nou begreep en ik ging naar mijn kamer smeet mijn deur dicht en begon net als een week geleden een pottje te janken.