Hell Or Heaven?

[11]

Melody

Δεν μπορω να το πιστεψω... νομιζα οτι ηταν διαφορετικος. Νομιζα πως αληθεια ενιωθε ολα οσα ελεγε. Νομιζα πως επιτελους θα καταφερνα να κρατησω στην ζωη μου κατι που αγαπω.

Αντιθετως αντι να το κρατησω, μου εφυγε. Μας πως μπορει να το κανει αυτο; Δεν νιωθει τιποτα;

Ενταξει παιζαμε ενα παιχνιδι αλλα αυτος το παρατραβηξε!

Μεσα σε αυτες τις σκεψεις μου δεν μπορουσα να κρατηθω αλλο. Βγηκα γρηγορα απο το σπιτι και ετρεξα χωρις να γνωριζω που πηγαινω.

Δεν με ενοιαζε. Εκεινη την στιγμη το μυαλο και τα ματια μου ειχαν θολωσει τοσο πολυ που δεν μπορουσα να σκεφτω καθαρα. Μετα απο αρκετη ωρα σταματησα σε ενα παγκακι και εκατσα.

Εβαλα το κεφαλι μου αναμεσα στα χερια μου και προσπαθουσα να ηρεμησω. "Εισαι καλα;"ακουστηκε μια φωνη. Γυρισα και αντικρισα μια γυναικα περιπου στην ιδια ηλικια με την μητερα μου.

"Ναι ευχαριστω."απαντησα αποτομα. Η γυναικα εκατσε διπλα μου και κρατουσε μια τσαντα. "Μηπως θες να παρεις τηλεφωνο τους δικους σου; Ειναι αργα για να καθεσαι μονη σου εδω."με ρωτησε.

Οχι. Στο πρωτο μερος που θα με ψαξει ο Christopher ειναι σπιτι. Πρεπει να βρω που θα παω.

"Βασικα μηπως γνωριζετε καποιο φθηνο ξενοδοχειο εδω τριγυρω;"την ρωτησα και με κοιταξε απορημενη. "Εισαι στην πιο κακοφοιμη περιοχη της πολης γλυκια μου. Καλυτερα να ερθεις να μεινεις σε μενα."

Μια χαρα θα βολευει. "Αν δε σας ενοχλει ναι ευχαριστω."της χαμογελασα και φυγαμε με τα ποδια.

Σε λιγα λεπτα βρεθηκαμε εξω απο μια παλια πολυκατοικια. Μπηκαμε μεσα ανεβηκαμε τις μαρμαρινες σκαλες. Ανοιξε την εξωπορτα του σπιτιου της και αναψε τα φωτα.

"Δεν ειναι και το καλυτερο σπιτι της γειτονιας αλλα κανει την δουλεια του. Ελπιζω να βολευτεις στον καναπε αν δεν σε πειραζει."μου ειπε και της χαμογελασα. "Αληθεια δεν εχω προβλημα ευχαριστω πολυ."

Μετα απο λιγο η γυναικα, μου εφερε μια κουβερτα και ενα μαξιλαρι. Πηγα στο μπανιο και ξεπλινα το μακιγιαζ που δεν ειχε φυγει ακομη. Θα ειμαι καλα. Μια χαρα.

Γυρισα στον καναπε και ανοιξα το κινητο μου. Ουτε μια αναπαντητη απο τον Chris. Αντιθετως, 2 απο την μητερα μου. Τουλαχιστον καποιος νοιαζεται για μενα.

Της εστειλα μυνημα για να μην ανησυχει. "Μαμα, μην αγχωνεσαι, ειμαι μια χαρα. Θα κοιμηθω σε μια παλια φιλη. Αν ρωτησει ο Christopher μην του πεις που πηγα να μεινω. Και αν μπορεις πες του πως δεν τον θελω πλεον στη ζωη μου. Σαγαπω."