Senden önce çok yanlışlara sürüklendim ben, çok hatalar yaptım bile bile.
Geçici heveslerle mutlu oldum kimi zaman, kimi zaman da gözyaşı döktüm gidenlerin ardından..
Hatta belki benzer şeyler yaşamışızdır, aynı anda bir hiç uğruna ağlamışızdır belki, belki de aynı yerlerden kırılmışızdır defalarca.
Yanlış harflerle sevmişizdir, yanlış yerlerde, yanlış zamanlarda, başka kollarda avunmuşuzdur.
Aynı anda, aynı kelimeleri başkalarına söylemişizdir.
Uzaklardan aynı anda uyanmışızdır başkalarının sabahlarına...
Sonra biz olmuşuz, tüm gidişlerden, bitişlerden, vedalardan sonra..
Hüzünlerin arkasından bakıp gülümsemişiz birbirimize, uzaktan sevmişiz, göz göze gelemeden..
İlk olmanı isterdim hatta seninle büyümek, tek seni görmek isterdim gözümü açar açmaz.
Ne olurdu yani beraber oyun oynasak sokakta, birlikte saklansak bir duvarın arkasına ya da oyuncaklarımızı paylaşsak.
Sonra beraber okula gitsek, aynı sırada otursak, çocukluğumuzdan beri "biz" olsak.
Ne güzel olurdu birlikte büyüseydik..
Sen güzel bir genç kız olurken yanında yine ben olsaydım.
Ağlarken sarıldığın, gülerken kahkahalarını paylaştığın...
İsterdim diyorum, olmadı ama biz uzaktan birlikteydik.
Bir yerlerde saklıydın sen hep, ben bilmesem bile.
Birbirimizi hiç tanımadan, bilmeden yine birbirimize geldik adım adım.
Şimdi tüm harflerim, tüm kelimelerim, tüm cümlelerim sana.
Bu kez doğru yerdeyiz, doğru zamanda uyanıyoruz birbirimizin sabahlarına..
Ki sen artık sonumsun, sonsuzumsun...
(Ve sen gülüyorsun,
Benim kaçıncı aşık oluşum sana, hatırlamıyorum.)
