Serie Moordenaar-Flikken Maastricht

1. De dader

'Een biertje graag' ik bestel opnieuw een biertje terwijl ik alle meisjes bekijk die helemaal los gaan op de dansvloer. Elk meisje stel ik me weer voor hoe het zal gaan, maar geen een lijkt echt perfect voor mij. Opnieuw verbeeld ik me hoe het zou zijn, hoe perfect deze moord zou worden, alleen het meisje, in mijn gedachte zo perfect, maar.... 'Meneer u drankje' worden mijn gedachtes verstoord door de bar man die het biertje netjes op een bledje neer zet. Ik glimlach vriendelijk en de bar man vertrekt weer. Ik pak mijn biertje en richt me weer op de dansvloer. Mijn oog valt op een meisje dat wild en uitdagend om een jongen heen begint te dansen gevolgd door meerdere meisjes. Na een paar minuten is de aandacht van de jongen gevestigd op een ander meisje en loopt ze in mijn richting. Ze komt naast me staan en leunt wat naar voren tegen de bar. 'Een wijntje' bestelt ze. Ze draait zich om en staart naar het groepje meiden dat nog druk om de jongen heen dansen. Een zucht verlaat haar mond, dan draait ze zich weer om waar de bar man al aan komt lopen. 'Een wijntje' zet die-net zoals bij mij-het drankje netjes op een bledje. 'Zet maar bij mij op de rekening' deel ik de man mee, waarna die knikt en weer weg loopt. Ik pak m'n flesje en bedenk me hoe ik mijn plan verder ga laten verlopen, ik heb nu haar aandacht en kan gemakkelijk een gesprek beginnen. Nadat ik er een slok heb uit genomen en hem-weer netjes- op het bledje terug zet kijk ik opzij waar het meisje al mijn bewegingen heeft gevolgd. Ik zet m'n vriendelijkste glimlach op en richt me dan weer op de dansvloer alsof het de normaalste zaak van de wereld is wat ik net deed. 'Dat had niet gehoeven' zegt ze en neemt een slokje van haar wijn. 'Dat weet ik, maar ik doe het graag voor jou' dat laaste zeg ik met een knipoog. Het meisje glimlacht en zet haar drankje op het bledje. Beide kijken we naar de nog steeds dansende meiden. Ik ben aan het bedenken hoe ik haar hier weg ga krijgen zodat ik wat in haar drankje kan doen. Dan staat het meisje op en loopt weg, zover ik kan zien loopt ze naar het toilet. Ik bedenk me geen moment en haal het staafje met witte poeder uit mijn binnen zak en gooi het in haar drankje leeg. Snel stop ik het lege staafje weer in mijn binnen zak. Na een paar minuten komt ze weer terug en neemt weer plaats naast mij om vervolgens een slokje te nemen van haar drankje. Een fijn gevoel creërt zich van binnen. Elk moment kan het gaan werken en kan ik eindelijk weer toeslaan, eindelijk na 4 weken van voorbereiding gaat het eindelijk gebeuren, mijn plan wordt opnieuw werkelijkheid.