Serie Moordenaar-Flikken Maastricht

25. gepakt

'Politie, laat het wapen vallen!' Klinkt het terwijl de agenten de auto's uitkomen met getrokken wapens. De man kijkt verschikt op, maar in een fractie van een seconde zit die achter het meisje gehurkt met het mes tegen haar keel. 'Laat het wapen vallen!' Klinkt het nogmaals. 'Ga weg, anders doe ik haar wat aan' klinkt het dreigend. Het meisje kijkt angstig naar iedereen om haar heen. 'Laat vallen dat wapen!' Opnieuw reageert de man niet en drukt het mes dichter tegen de keel. Eva en Wolfs wisselen een wanhopige blik, maar zeker ook een vastberaden blik, vastberaden om dat meisje wat op de grond ligt met een mes tegen haar keel aan gedrukt, te gaan redden.
Terwijl het meisje licht in paniek begint te raken en de dader het mes strakker tegen haar keel drukt.
Op dat moment komt er een team aanlopen en benaderen de man van achteren. Wanneer hij ook dit maal niet het wapen neerlegt zit er voor hun niets anders op dan te kiezen voor het leven van het meisje en schieten ze de man neer. Van schik begint het meisje te gillen, Eva stopt haar wapen weg en rent naar haar toe. Om haar vervolgens in haar armen te kunnen sluiten. 'Het is voorbij, stil maar' herhaalt Eva een paar keer. Wolfs is ook naast haar komen staan en legt een hamd op haar schouder, even kruizen hun blikken, twee blikken van opluchting. Eva en wolfs nemen het meisje mee naar hun auto om daar te wachten op de ambulance.
Ondertussen wordt de plaats waar zo net alles zich heeft afgespeeld afgesloten en wordt het onderzoek gestart.
'Hoe heet je?' Vraagt eva wanneer ze bij de auto aankomen. 'Feline' antwoord ze zacht. Feline neemt zijwaarts plaats in de auto, eva gaat op haar hurken tegenover haar zitten. Wolfs blijft op een korte afstand staan en houd de omgeving in de gate.  Ze wisselen weinig woorden uit, tot de ambulance arriveert.
'Eef, hij is er' komt wolfs naar de auto gelopen. Feline kijkt angstig om zich heen. 'Rustig maar, ik blij bij je stelt eva haar gerust als ze de blik ziet. 'Ik rij vast naar het ziekenhuis, zie ik je zo' deelt wolfs mee na het horen van de belofte van eva aan feline. Eva knikt en wend zich tot feline. 'Ga je mee?' Feline knikt zachtjes en loopt met eva mee naar de ambulance. Beiden stappen ze in en voordat de deuren dicht gaan ziet eva nog net hoe de dader, in een witte zak verdwijnt.

Een paar dagen later
De rust is weer weder gekeerd in Maastricht. Feline is na een nachtje in het ziekenhuis weer veilig naar huis gekeerd, maar zou nog maanden in therapie moeten om de hele situatie te verwerken.

Eva en wolfs zijn een paar dagen vrij geweest en lopen voor het eerst het bureau weer binnen. 'Zo dan nu het papier werk maar doen' zuchtend gaat wolfs zitten. 'Ja, dat zou Mechels graag willen hebben' lacht eva en met een zucht starten ze beide hun computer op om het laatste papier werk van deze vreselijke zaak af te gaan ronden. Want een nieuwe zaak die opgelost moet worden, wacht alweer op de twee top rechercheurs.
Einde

Sorry voor het lang niet uploaden🙈 had weinig tijd en soms weinig inspiratie, maar na een paar jaar is die af😂 ik hoop dat jullie hem leuk vonden💖
Bedankt voor het lezen en jullie geduld🤗