The Queen

part 3

• Ρενέ •
Τρέχω,  τρέχω και ξανα τρέχω.  Βρίσκομαι μεσα στο δάσος την μαυρη νυχτα.  Πως εκανα κατι τετοιο;  τι θα πω στους υπόλοιπους;;  οχι δεν πρέπει να το μάθουν με τιποτα.  Δεν θα ανακαλύψω ποτε αυτο το μυστικο.. Ποτε!!
• 2 ημερες πριν..  • ( Ρενέ) 
Ρ: πως ειστε τοσο σίγουρες οτι θα βρειτε τι συμβαινει;  ειπα και με κοίταξαν με βλέμμα που ελεγε..  ' ολα τα μπορουμε εμεις '
Ρ: καλα σκάω.  Τους απάντησα. 
Ε: λοιπον.. Εγω πρέπει να παω να τακτοποιησω κατι. Θα γυρισω σε λίγες ωρες.  Αν ομως γίνει κατι σοβαρο παρτε με. 
Σαμ: οκ εμετ ευχαριστούμε. 
Κ: θα ψάξω και εγώ.  Θα ρωτησω καποιους γνωστούς που εχω μπας και γνωριζουν κατι. 
Ρ: Η μπορείτε να το αγνοησετε για λιγο και να αρχισει να μου μαθαίνει όσα χρειάζεται να ξερω η καλη μου θεια ωστε να μην τα κανω θαλασσα σαν βασίλισσα τι λετε; 
Σαμ: θα γινει και αυτό καλη μου.  Αυριο κιολας θα ξεκινήσουμε αλλα ταυτόχρονα θα ψαχνω και γω για αυτο που συμβαίνει.
Ρ: καλα.. 
Μ: εμεις δυστυχώς πρέπει να πηγαινουμε.  Θα περάσουμε και αυριο παλι ενταξει; 
Ρ: ναι μπαμπα μου.
Σ: καληνυχτα μικρη. 
Ρ: καληνυχτα μαμα. 
Κ-Α - καληνύχταα
Ρ: πάντα ντουέτο θα κανετε εσεις; 
Κ-Α: αχα! 
Ρ: οκ με τρομαζετε.. Αντε τα λεμε χαζα. 
Α: γεια σου χαζη
Κ: γεια σου μικρή χαζη εννοεις. 
Α: αντε ρε Που θα πεις μικρη την κολλητη μου. 
Κ: παμε ρε μικρο Νο2
Α: γκρρρ
Ρ: θεια παω μια βολτα.. Να κυνηγήσω. 
Σ: ενταξει πηγαινε και να προσέχεις. 
Ρ: θα προσέχω. 

Χμμ για να δουμε.. Περιεργο που ειναι τα ζωακια;  γκρρ πεθαινω της πείνας..  Για μισο!  Τι υπεροχη μυρωδιά είναι αυτη;  έρχεται.. Απο εκει κατω.. 
? : εεε Στεφαν θα ερθεις;  αντε ειναι αργα θα μας ψαχνουν! 
? : περιμενε μωρε ραφ.  Πηγαινε και θα ερθω εγω! 
Ρ: καλα τα λεμε αργοτερα. 
Σ: bye

Α ωστε αυτος μυρίζει τοσο ομορφα.  Ομως αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο αρωμα ειναι το.. Αιμα το.  Οχι πρέπει να φυγω αμεσως απο δω! 
Σ: πω γαμωτο το ποδι μου.  Ποιος βλάκας αφησε εδω την παγιδα του??
Ρ: Μυρίζει τοσο.. Ωραια πρεπει να.. Το πιω ΤΩΡΑ!! 
Ειπε και ορμηξε στον Στέφαν. Δάγκωσε το ποδι του και επειτα τον λαιμο του.  Δεν μπορουσε να σταματησει παρόλο που αυτός " έσβηνε " μπροστα της.  Ηταν ο πρωτος ανθρωπος που σκότωνε.. Η τουλαχιστον ετσι νόμιζε... Μόλις συνειδητοποίησε τι εκανε τον αφησε εκει και αρχισε να τρεχει και να τρεχει.  Δεν ηξερε που πήγαινε μα δεν την ένοιαζε.  Δεν μπορουσε να δεκτει το γεγονος οτι επιτέθηκε σε ανθρωπο.. Οτι γεύτηκε ανθρώπινο αιμα. 
<< Τρέχω,  τρέχω και ξανα τρέχω.  Βρίσκομαι μεσα στο δάσος την μαυρη νυχτα.  Πως εκανα κατι τετοιο;  τι θα πω στους υπόλοιπους;;  οχι δεν πρέπει να το μάθουν με τιποτα.  Δεν θα ανακαλύψω ποτε αυτο το μυστικο.. Ποτε!!  >> αυτα ηταν τα τελευταια που ειπε πριν φτασει εξω από το δάσος ακριβώς μπροστα απτο βασίλειο της.. Και εμεινε εκει να κοιτάζει χωρις να γνωρίζει αν πρέπει να ξανα μπει η οχι.