Multi : Berfu Azra
**********
Dedemin hastalığı onu günden güne bizden ayırıyor. Antalya'yı bırakıp, dedem için İstanbul'a taşındık. Normalde olsa Antalya'yı bırakmazdım ama dedemin son ayları olduğu için motive ve son kez görme amaçlı kabul ettim. Yarın okul olduğu için babamlar bugünden taşınalım dedi. Şuan babamlar evi diziyor ve ben dedemlerde kalıyorum.
Akşam işleri bitince beni aradılar ve çağırdılar. Dedeme sıkı sıkı sarıldım ve çıktım. İstanbul'u hiç bilmiyordum bu yüzden taksiye bindim. Evin adresini söyleyip bekledim. 15 dakika gibi bir süre sonra taksi durdu, parayı verip indim.
Evimiz çok güzeldi. Antalya'da ki evimiz de büyüktü ama bu ev ayrı bi güzel. Hemen yanında bu eve benzeyen bir tane daha ev vardı. Bahçe kapısını açıp ilerledim. Zile bastım ve bekledim. Kapı açılınca bi kaldım. Kapıyı açan kişi annem ya da babam değildi. Benim yaşlarımda bir çocuk pardon bir taş idi!
" Noldu ufaklık? Hayırdır?" dedi kaba bir şekilde.
"Ha?" dedim o anki şaşkınlıkla.
"Diyorum ki, sen hayırdır,noldu,niye geldin,ne işin var ufaklık?"
"Ay asıl senin ne işin var be benim evimde? Bir de ufaklık diyo ya. Ben ufaklık değilim sen sırıksın, deve!"
Ben böyle motora bağlamışken o kendini gülmemek için zor tutuyordu.
"Emin misin burasının senin evin olduğuna?"
"Evet" dedim. O sırada annem yan evin kapısından bana seslendi.
"Berfu kızım, hadi gelsene." dedi.
O an yerin dibine girmek istedim. Zaten boyum kısa kolay olur.
"Anne, bizim ev burası değil miydi ya?"
"Ay Berfu, orası olsaydı orda olurduk, hadi."
"Tamam."
dedim ve sakin sakin arkamı dönüp yürümeye başladım. Deve bana,
"Görüşürüz, komşu😉" dedi.
"Mümkünse görüşmeyelim." dedim ve evime (gerçek evime) gittim. Giderken o pisliğin kahkahasını duydum.
Direk odama girdim. Allah beni alsin, alsin. Rezil oldum. Neyse şimdi yerin dibinden çıkıp, kitapları dizme zamanı.
3 koli kitabı düzenli bir şekilde kitaplığıma dizdim. O kadar kendimi kaptırmışım ki 1,5 saat geçmiş. Annem kapımı çaldı ve odama girdi.
"Berfu, yan komşular bizi yemeğe çağırdı, hem tanışma amaçlı hem de ilk gün evde birşey yok. Hadi hazırlan."
"Anne bu komşular benim gelirken yanlışlıkla uğradığım komşular mı?"
Korkuyla cevabı bekledim. Nolur hayır de, nolur hayır de.
"Evet kızım."
Ve Allah Berfu'nun belasını verir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölünce Sevemezsem Seni : Sırık Ve Ufaklık
Roman pour AdolescentsBahçe kapısını açıp ilerledim. Zile bastım ve bekledim. Kapı açılınca bi kaldım. Kapıyı açan kişi annem ya da babam değildi. Benim yaşlarımda bir çocuk pardon bir taş idi! " Noldu ufaklık? Hayırdır?" dedi kaba bir şekilde. "Ha?" dedim o anki şaşkınl...