MULTİ : KİTABIN TEASERI!!!
Tam tanıtım kitabın finalinde gelecektir. İzlemeyi unutmayın ;)
Şoku atlattığımda Rüzgar'ın kolunun altından kaçtım.
"Eee sırık bey, naparsın. Kısa boylu olmanın yararları.Neyse hadi annenler bizi bekliyor." dedim ve tam çıkarken durdurdu.
"Cevap alamadım, küçük hanım." dedi.
"N-ne cevabı be, yürü açım ben, hadi!" dedim. (Yalan , külliyen yalan, aç değilim.)
"İyi yürü bakalım." dedi ve kenara çekildi. Kaçar gibi hızlıca yanıından aşağı indim. Masaya oturdum. Bizim sırık gülerek oturdu masaya. Sabır çektim ve önüme döndüm. Ya ben şimdi açım dedim ama aç değilim. Zaten hiç bir şey yemedim. Tabi sırık durur mu?
"Aaa Berfu, niye yemiyosun? Az önce açım dedin. Ama olmaz böyle, bir deri bir kemik kalmışsın."
dedi ve tabağımda boş yer bırakmadı. Ben ona kötü kötü bakarken o güldü ve yemeğine döndü. Ben de gıcıklık olsun diye
"Aaa senin de çorban bitmiş, olmaz öyle." dedim ve çorbadan 1 kepçe alıp onun tabağına koyarken, boyum yetişmedi ve 1 kepçe çorbayı onun üstüne döktüm.
"Ayy, özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim."
"Tamam. tamam sakin." dedi ve yukarı çıkmaya başladı.
"Ay bekle." dedim ve koştum. Koşmaz olaydım. ayağım merdivene takıldı ve ben bir güzel merdivenleri öptüm.
Rüzgar ve aileler kahkaha ile gülerken ben yerden kalktım ve "Aman, seni düşünende kabahat." dedim ve masaya oturdum.
BİR DAKİKA! Ben-ona-seni-düşünüyorum-mu-dedim! Bir insan 1 günde daha ne kadar rezil olabilir ki?
5 dakika sonra sırık geldi. Biz tabi yemek masasından kalkmış ve salona oturmuştuk. Perihan teyze "Ben çayları getirim." dedi. O sırada totomda bir acı hissettim. Baktığımda annem totomu cimciklemiş. Bana gözleriyle "yardım et" işareti verdi.
"Perihan Teyze, bekle ben getiririm. dedim ve mutfağa geçtim. Çayları bardağa koydum, bardakları tepsiye dizdim. Tam arkamı dödüm ki Rüzgar arkamda olduğu için -yine- üstüne döktüm.
"Yandım anaaam!" diye bağırdı. O sırada annem, babami Perihan teyze, Mustafa amca( sırığın babası.)mutfağa koştu.
Ben sırığın kolunu tutup odasına çıkardım. Birden tişörtü çıkartınca hareket edemedim. Gözlerimi o kadar kaslardan alamadım. Bunu fark etmiş olucak ki
"Ne o, gözlerinin alamadın ufaklık." dedi
"Hı?, ha şey ben gidim." deim ve çıktım Annemler hazırlanmışlardı zaten. Bir an önce evden çıkıp kendi evime gitmek istedim.
Kapak yapabilebler acil bana ulaşmalı ;)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölünce Sevemezsem Seni : Sırık Ve Ufaklık
Roman pour AdolescentsBahçe kapısını açıp ilerledim. Zile bastım ve bekledim. Kapı açılınca bi kaldım. Kapıyı açan kişi annem ya da babam değildi. Benim yaşlarımda bir çocuk pardon bir taş idi! " Noldu ufaklık? Hayırdır?" dedi kaba bir şekilde. "Ha?" dedim o anki şaşkınl...
