Özledim be çocuk. Bir gülüşün yeterdi o meşhur kelebeklerin kıpırdamasına, bir kahkahan, kelebeklerin bile oradan kaçmasına.
Özledim be çocuk. İki kelimen yeterdi sana olan sevgimin artmasına, iki cümlen o sevginin taşmasına.
Özledim be çocuk. O mis gibi kokun yeterdi burnumun sadece senin kokuna alışmasına, sana sarıldığımda ki koku ise seni hiç bırakmak istememişcesine yeterdi.
Özlemiştim... Unuttum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlık Anıtı
רומנטיקהBen hıçkırıklarla ağlarken sen sadece kucağımda sessizce can çekişiyordun ya, işte o zaman bile gülüyordun. Biliyorum son bir tebessüm hediye ediyordun bana. Ve ben de son bir kez kokunu çektim içime doyasıya... Devam et diyordun sanki bana. Üzülme...
