Ebedi Sensizlik

Yokluğunun Varlığı

22.12.2016

03.44

NOT:  Öyle canım yandı ki yazamadım.

Tam üç sene geçti aradan. 3 senede zor unuttum ben sesini. O ses tonunu unutmak için 3 senemi verdim. Kaç kere susturdum kaç kere vurdum kafamı duvarlara. Kurmaca bir yazı değil bu canım yanıyor, sen susmuyorsun. Bak gözlerinden bu seferde bahsedmeyeceğim. İnan bana hiç sırası değil. İnan hiç değil. Tane tane yazıyorum kelimeleri. Ben seni unutmak için her yolu denedim. Ben o ses tonunu unutmak için üç sene kendimle savaştım. Çok yalan söyledim kendime. Çok kandırdım. Unutamadım. Ellerin geldi bi ara. Bi gece gözlerin bölüverdi uykumu. Bi sabaha daha seninle uyandım. Sandım. Sensizlik bölmüş uykumu. Beş senedir hayatımsın. Üç senedir hayatımda yoksun. Bir ömür boyu da bir hayatım olmayacak. Sonra yağmurlarda ıslanmadım hiç biliyo musun. Evet çok ağladım. Gizli gizli ağladım hemde. Ben senin yokluğunda seninle tam 3 senedir uğraşıyorum. Şimdi az çok hatırladığım o sesin çıktı karşıma. Neden ? Yahu nerden geldin ? Zaman kelimesi anlamını yitirdi o ara. Boğazımı tam ortadan keskin bir bıçak ile kesti zaman. Dizildi boğazıma tüm anılarım. Gözlerime doldu bütün duygular. Yutamadım kelimeleri. Tüküremedim de. Kalbim, kalbimi organ olarak öyle çok hissettim ki o an göğüs kafeslerim kırılsın istedim. Kırılsın göğüs kafeslerim ve tek bir nefes alayım dedim. Bir nefes almak istedim. Boğazıma dizildi nefesim. Ne alabildim ne verebildim. Gözlerimden kan aksın istedim o an. Oradan o acıyla çıksın istedim canım, nefesim. Kulaklarım duyarsızlaştı. O an etrafta sesler falan oluyordu. Yok oldu birden. Sen ard arda konuşmaya başladın. Sus dedim sus. Sen konuştun. Seni gördüm. Bi hışımla yumdum gözlerimi. O anlara gittim. Banka oturdum. Edebiyat kitabıma oturdun. Yağmur yağdı. Ellerin vardi. Gözlerin. Gözlerinin kapaklarını öptüm. Kirpiklerini saydım. Bir, iki, ü..

Dur dedim dur. Susmadın. Omuzumda ağladın. Sus dedim yalvardım sana. Hemen bi şarkı taktım kulağıma. Seni bastırsın dedim. Sandım ki susarsın. Sandım ki bir nefes alırım. Kalbim geçer sandım. 5 şarkı değişmiş. Ben duvara takılı kalmışım. Arap şükrü çalıyor şuan. Ben sende tutuklu kalmışım. Beşinci Senemiz yarim. Değerlim. Yada her kimsen. Sesini duydum. Zamanın boğazımı kestiği yerden merhaba. Boğazıma dizilen herşey için. Ölmediğim her an için, sevdiğim ve vazgecmediğim anlar için, unutamadığım her saniye icin, aklima gelişlerin icin, kimseyi görmediğim, herkeste seni aradığım zamanlar için, yalnız senin hayalin ile sabahladığım bu ve bunun gibi zamanlar için, üzüldüğüm sevindigimi sandigim zamanlar için, özlediğim her santimetre için, ezberlediğim için şehrin sokaklarını, yolunu gözlediğim her sokak her otobüs için, söylediklerimden çok söyleyemediklerim için, hastalandığım zamanlarda seni düşündüğüm için, hastalığımı sana söylemediğim için, seni üzmek istemedigim her an için, isminin geçtiği filmlerin zamanlamaları için, yazdığım şiirler hatta sildigim şiirler icin, mektuplarımın saatleri için, ve, ve bağlacından sonra virgül koyduğum şuan için, en çokta seni o an tanıyıp hayatıma sokup herşeyi an be an sırasıyla saati dakikasi santimetresi ile tekrar tekrar yaşayıp öldükten sonra yine ne olursa olsun her zaman her an her dakika her saat başı seni sevdiğim için, tüm bunlar ve niceleri için özür dilerim. Seni seviyorum. Kulakların çınlasın. Ben unutmuşken kokunu, sesini, tenini hatta gözlerinin rengini yüzlerce tanımadığım onunlasın. Bir ben ezberlemişken seni santim santim. Yüzünün kıvrımlarına şükür etmişken ve ezbere biliyorken ellerinin haritasını, gözlerinden tahmin ediyorsam bugün sende hava nasıl, burnunu hala öpercesine diliyorsam, avuç içlerinin ter kokusunu özlüyorsam. Bana neden başkasın. Gözlerin şimdi hangi aşka sır ? Yüreğime fısıldadım seni. Bir başkası duymasın.