"ဟာ... ျမန္လွေခ်လား"
"ဒါေလးေတာင္ မေတာင့္ထားႏိုင္ဘူး... မင္းကေလးပဲ ရွိေသးတယ္"
ဟာကြာ... ကဲဟာကဲဟာ!!!
စိတ္တိုတိုနဲ႔ အိပ္ရာေဘးထားအိပ္တဲ႔ angry bird အ႐ုပ္ႀကီးကို ထု႐ိုက္ေနမိတယ္။
မနက္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေတြးရင္း ကြ်န္ေတာ္ အဲလူႀကီးကို မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနမိတာ... ဘယ့္နဲ႔ လူကို လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ပီး... ဒါေလးေတာင္ ေတာင့္မခံႏိုင္ဘူးလား ေျပာရေအာင္ ခင္ဗ်ား ခံၾကည့္ပါလား!!!
မနက္က ေတာ္ေတာ္ရွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...
"ဒါေလးေတာင္ မေတာင့္ထားႏိုင္ဘူး... မင္းကေလးပဲ ရွိေသးတယ္"
ဘာ!!! ကြ်န္ေတာ္ ကေလးမဟုတ္ဘူးဗ်
ကြ်န္ေတာ့္ကို ကေလးတစ္ေယာက္လို လာဆက္ဆံရင္ အရမ္း ေဒါသထြက္တာ...
ကြ်န္ေတာ္ေနာက္လွည့္ကာ သူ႔ဆီကို အၾကည့္စူးစူးတစ္ခ်က္ ပစ္သြင္းေပးလိုက္ေတာ့ ဘိုးေတာ္က လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာ ကြ်န္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
"ခင္ဗ်ား ခံၾကည့္ပါလား!!!"
ေဒါသထြက္လြန္းလို႕ သူ႔မ်က္ႏွာတည့္တည့္ေအာ္ လိုက္တာကို ကြ်န္ေတာ့္စကားမွာ သူဟက္၂ပက္၂ကို ရယ္ေနတာ...
ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ပီးသာ စိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္တယ္။
ရယ္လို႕ဝသြားဟန္တူတဲ႔ ဘိုးေတာ္က
"Hey... မင္းမျပန္ေသးဘူးလား"
"ျပန္မွာ... ဖယ္... ဒီအိမ္မွာ ခင္ဗ်ား နဲ႔တူတူ တစ္စကၠန္႔ေလးေတာင္ မေနခ်င္ဘူး"
"မင္း ေဘာင္းဘီလဲသြားအံုး"
ထရပ္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို လွမ္းဆြဲကာ ေဘာင္းဘီလဲသြားဖို႔ ေျပာရွာတယ္။
"ေတာ္စမ္းပါ... ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ခင္ဗ်ားပဲ လုပ္သြားပီးေတာ့"
နႈတ္ခမ္းစူကာ ရန္ေတြ႕ေနမိတာ ကြ်န္ေတာ္တဲ႔လား...
"အဲတာေၾကာင့္ လဲခိုင္းေနတာေပါ့... အဲမွာရပ္ေန... ေဘာင္းဘီထုတ္ေပးမယ္"
"ေန... ေန... မလိုဘူး... ခင္ဗ်ားအိမ္ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မလာဘူး"
"ဟဟ... ကိုယ္က အိပ္ရာ ထထခ်င္း ေသြးဆိုးတတ္လို႔ပါကြာ... မင္းေလးကပဲ ခြင့္လႊတ္ေပး ဟုတ္ပီလား"
YOU ARE READING
A Cup of Love #Completed#
FanficKrisYeol Myanmar fan fiction Japanese Anime တစ္ပုဒ္ကို အနည္းငယ္ မွီျငမ္းထားပါတယ္ :) အထက္တန္း ေက်ာင္းသား Park Chan Yeol ႏွင့္ သခၤ်ာပါေမာကၡ Wu Yi Fan တို႔၏ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း Description: "Wu Yi Fan!!! ကြ်န္ေတာ္ အစားထိုးခံရတဲ႔သူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး" "မင္းက ကိုယ...
