Bilmiyorsun, küçüksün daha
Bulutların pamuktan olmadığını
ya da
Şekerden yapılmadığını karın.
Öyle sanıyorsun, seviniyorsun.
İki kelimeyle de anlatabilirsin herşeyi.
Yana yakıla kurduğun her cümleyi;
Ne de güzel uzatıyorsun
Oysa bir bilsen,
Seni dinleyen büyük insanların,
Sevmediğini bir çoçuğu dinlemeyi,
Ama bilmiyorsun.
Heyecanın neşenden anlaşılıyor.
Belli ediyorsun mutluluğunu.
Daha gün görmemiş yüreğinin,
Hafifliğini taşıyor, gülüyorsun.
Düşe kalka öğrendin, sen
Emeklemeden yürünemeyeceğini.
Oysa şimdi koşmak istiyorsun,
Daha yaşın gelmemişken,
Henüz düşmemişken süt dişlerin;
Koşmaya yelteniyorsun.
Bir oyun, bir oyuncaktan ibaret hayatın,
Annen sevdiğin yemeği yapmışsa ne alâ,
Dünya senin oluyor o vakit.
Hemen şımarıyorsun.
Nasihat etmeye cüretim olsaydı eğer:
Hiç bir sözümü dinleme derdim sana,
Bırak bulutlar pamuktan;
Karlar şekerden olsun.
Sana aksini söyleyene inat,
Devam et, yürümeden koşmaya,
Anlıyor musun?
