Soldaki ben; sağdaki ablam
Yer: Bizim köyün çeşmesi
Tarih: Söyleyemem yaşım belli
olmasın:))
Daha beş yaşından yeni gün almışım,
Alfabeden ilk beş harfi ezberlemişim
Ne kibir ne hava
Çıktım annemin karşısına
Dedim okula gitcem ben
Halbuki yaşım küçük daha
Ağladım sızladım dediğimi yaptırdım
Gittim okula..
Ayağımda naylon ayakkabılar
Bir numara büyük
Seneye de giyecez nasıl olsa
Hep böyle büyüdük
Elimde kara poşet
İçinde kalem, defter
Silgim yoktu ama
İyi hatırlarım..
Yokluk içinde büyüdük şükür
Değerini biliriz o yüzden
İlk iskarpini ilkokul üçüncü sınıfta gördü ayağım
Ne de severdim ilkler başka oluyor sonuçta
Ablam dördüncü ben birinci ama ikimiz aynı sınıfta
Köy okulu iki oda bir öğretmen
On dakika bize on dakika onlara
Daha okumaya geçmeden
İngilizce merhabayı öğrendim ben
Haksız yere çok dayak yedim
Ama yine de helal olsun
Acıyı paylaşmayı öğrendim
Hiç acımazdı o yüzden
Beslenme çantası da neymiş
Harçlık nedir bilmezdim
Saat on iki buçukta doğru eve
Annem ne yapmışsa
Onu yerdim, şükrederdim
Camiye şeker için gitmedim hiç
Babam ne yaparsa onu yapardım
Ama yine de yavaşsa imam teravihde
Çok kızardım..
İşte böyle geçti çocukluğum,
Hayal meyal hatırlarım
Ne zaman aklıma gelse
Dayanamaz gözlerim ağlarım..
