SUÇMUŞ AŞIK OLMAK (DEFÖM)

bölüm.7

Yazım hatalarından bol özürler

Ömer aynanın karşısında gömleğini ilikliyordu. Bugün hiçbirşeyi kafaya takmayacağına dair kendine söz vermişti. Defne dünkü elbisesiyle aşağıya inip mutfağa girmişti. Hizmetliler daha gelmemişti. Ömer kahve almak için mutfağa girdiğinde Defne kahve yapıyordu. Uzun zamandır bu görüntüyü görmüyordu.

Defne:Günaydın Ömer Bey.

Ömer:Günaydın Defne.

Defne'nin yemeklerini özlediğini fark etti bir an. Bu kadın Ömer'in aklını başıhda bırakmamıştı. Aşıktı işte yavaş yavaş kabul ediyordu bunu.

Ömer düşüncelerini bir kenara bırakırken Defne'nin ona uzattığı kahveyi aldı. Kendisine de kahve yapmıştı. İkisi de kahvelerini yudumlarken mutfak kapısından hizmetller girdi. Ömer Defne'nin elini tutup yemek odasına götürdü. Kahvesini hep dışerıyı izlerken içerdi. Ama bu sefer Defne'yi izleyerek yapmıştı. Aniden hizmetlilerden biri yemek odasına girdi. Ömer arkasını dönüp kadına baktı.

H.:Efendim kapıda gazeteciler var.

Ömer:Bi bu eksikti. Defne çıkalım mı?

Yemek odasına Yalın girdi. Elinde gazete vardı ve kızgın görünüyordu.

Yalın:Neden Yeşim'in Çınar'la kaçtığını söylemedin?

Ömer:Yalın bunları daha sonra kouşsak.

Yalın Ömer'e iyice yaklaşıp gazeteyle göğüsüne vurdu.

Yalın:Yeşim'e seni layık gördüm. Ama sen gitmesine izin veriyosun.

Yalın neden böyle yapıyordu ki gerçeklei biliyordu. Barda konşmuşlardı. Hatta Ömer'in hislerini de biliyordu.

Ömer:Yalın sen de bili...

Yalın:Ömer ben Yeşim'in Çınar'la kaçacağını bilmiyordum.

Ömer:Eehhh yeter be barda konuştuk bunları. Herşeyi bilmene ramen sorun çıkartmayı bırak.

Defne, Ömer ve Yalın'ın arasına girdi. Hiçbirşey anlamamıştı olanlardan ama kavga etmelerini istemiyordu. Ellerini ikisinin de göğüsüne koymuştu. İkisi de ona bakıyordu.

Defne:Bi sakin olun. Adam gibi konuşun. Kardeşsiniz siz yaa.

Yalın boğazını temizleyip geri çekildi.

Yalın:Murat'ın yerini buldum Defne.

Defne şaşkınlıkla Yalın'a baktı.

Defne:N.ne.nerde yani nerdeymiş. İyimi nasıl kurtulmuş neden bana söylememiş?

Ömer:Ben de öğrendim yerini.

Defne:Tamam sakin olalım. Hadi gidelim madem. Burada heykel gibi dikilecek miyiz? hale bak yaa ben sizden daha sakinim.

***

Defne, Ömer'le birlikte, Yalın ise arkalarından gelmişti. Üçü de arabalardan indi. Defne heyecanlıydı. Kocası ölmemişti. Ona tekrar kavuşup hayatıne devam edeceklerdi. Defne ahşap evin kapısına yaklaşırken sanki mesafe hiç bitmiyormuş gibiydi. Sanki hiç yürümüyordu. İçindeki hasret tekrar bitecekti.

Sonunda kapıya vuracak mesafeye gelmişti. Ölecekmiş gibi hissediyordu. Elini kaldırıp kapıya birkez vurdu, sonra yine vurdu, yine vurdu, ve yine. Neden açılmıyordu kapı. Ömer elindeki adrese baktı. Doğruydu.
Defne elini kaldırmış tekrar vuracakken kapı açıldı. Defne hasret kaldığı adamın boynuna sarılıp, özlediği kokuyu içine çekti.

Yazmayı sevdiğim için son bir şans veriyorum. Kitabın gidişatını değiştirdim. Votelerinizi bekliyorum...