Masal

7- Batu

7- Batu

"Rüzgar."
Ağzımdan çıkan tek kelime buydu. Dilim tutulmuştu. Dünya bu kadar küçük olamazdı. Bu gerçekten olamazdı. Olanların şokunu hala atlatamazken Doruk farketmiş olacakki beni sürükleyerek önüne kadar götürdü. Almila ise hala hiç bişey anlamamış olacakki sadece bizi takip ediyordu.

Doruk, ağzımızdan hiç bişey çıkmayacağını anladığında konuşmaya başladı.

"Bakın bu Rüzgar, Rüzgar Kılıç, uygun iliği o verecek Derin'e"

Ne dedi o?!
Yok artık!
Ben nereye doğru bayılacağımı hesap ederken Almila şok olmuş bi ifadeyle bi Doruğa bi Rüzgar'a bakıyordu. Üstelik Bu Rüzgarın o Rüzgar olduğunu öğrenmesi daha da büyük şok olmasını sağlamış olmalıydı.

Güçlükle "Mmmm..erhaba...şey...ben Almila...Derinin ablası" dedi

Ben ise hala duruyordum öyle işte.

"Merhaba...Rüzgar" dedi o da

"Tamam tamam anladık bende Doruk bu tanışma faslısını çok uzattınız. Aha bu da Masal işte benim ablam olur kendisi. Gerçi kim kimin ablası belli değil de neyse. O öyle durur genel de takılma yani" dedi Doruk beni göstererek.

Sonunda ağzımdan bi kaç kelime çıkacaktı ki o sırada Almila bin bir tane soru sormaya başladı.

"Ne zaman oldu bu?"

"Doruğu nerden tanıyorsun?"

"Gerçekten yapacakmısın bunu?"

Gibi sordu da sordu. Rüzgar hiçbirine cevap verememişti çünkü çok hızlı konuşuyordu. O sırada ben araya girdim.

"Almila bi susarsan çocuk cevap vericek"

Ve Rüzgar devam etti

"Önemli değil,
..Doruk bana anlattığın da hastahaneye gittik hemen ve gereken testleri yaptırdık, sonuçları aldığımızda da ilk size haber vermek istedik tabikide..olay budur yani"

Almila çok mutluydu. Ben hala şokta olmama rağmen Derin için gerçekten çok mutlu olmuştum. Üstelik testleri yaptırmıştı bile. Şaşkın şaşkın Rüzgar a bakıyordum o da sürekli bana bakıyordu zaten. Bu durumu bozan yine benim tatlı kardeşim (!) Doruk oldu.

"Gençler noluyoruz ya çok sıkıcısınız gerçekten. Abi bi kendinize gelin. Ne çabuk çöktünüz"

Almilanın formuna dönmesi uzun sürmedi tabikide.

"Evet gençlik napıyoruz şimdi ben hemen babama haber veriyorum"

"Benim Batunun yanına gitmem gerekiyor beni bekliyor. Dışarı çıkacaktık" dedi Rüzgar

Doruk hemen atladı herzamanki gibi

"Özlemişim ya Batuyu ben de geleyim"

Batu kimdi şimdi? Doruk ta herkesi tanıyor maşallah bu nedir yani.

"Siz sormadan ben söyleyeyim, Batu Rüzgarın kardeşi, tabi manevi olarak, kankası yani" dedi

Doruk beni duyuyormusun ablası yoksa. Almila hiç durur mu. Tabikide durmaz. Nerede olmaması gerekiyorsa hep orada olmalıdır yani. Asla düşünmüyor bu Masal ne yapar diye.

"Süper ben de geleyim tanışırım hem de"

Ben Doruğa olan biteni hala anlatmamanın pişmanlığını yaşarken. Ayaklanmışlardı bile. Bana garip gelen Rüzgarın neden geçen ki olanlardan bahsetmemesiydi. Galiba Doruğun bilmediğini farketmişti.

"Eh sen gelmiyormusun Masal" diye sordu Almila

"Tabikide...hayır"
Bu kız saf falan mı yoksa bana mı öyle geliyor.

"Ya niye ya" diye ekledi

"Yorgun'um ben dinlenicem" diye bişeyler çıktı ağzımdan, ama nafile. İşe yaramadı.

Rüzgar "hadi sen de gel Batuyla tanışırsın işte. Ben eminim çok seveceğine"

İyi tamam gibi bişeyler zırvaladım ve arkalarından takip etmeye başladım.

_____

Rüzgarın arabasıyla gitmiştik. Ben tabikide arkaya oturdum Almilayla. Öne oturacağımı düşünmediniz herhalde. A-aaaa ne münasebet. Doruk oturdu, çok meraklıdır zaten. Yaklaşık bi yarım saat sonra kocaman bi evin önünde durduk. Ağzımız açık eve melül melül bakarken Rüzgar önden eve giriyordu.

"Evi kesmeyi bıraktığınızda içeri bekliyorum arkadaşlar" dedi

Doruk bize dönüp "kankalar ben giriyorum siz burada evi yemeye devam edin" dedi

"Ya doruk evi görmüyormusun, burası nasıl bi yer" diye Almila cevap verdi

"Almila haklı Doruk, hayatımızın her günü böyle bi yere gelmiyoruz yani" dedim

"İyi tamam tamam hadi gelin tanışın batu'yla"

"Tamam geliyoruz" dedik aynı anda ve Doruğun arkasından eve girdik

Muazzam bi yerdi. Kocamandı. Evin girişi bile genişti. Evin her köşesi farklı döşenmişti. Duvarlarda büyük tablolar vardı ve etrafta büyük vazolar vardı. Koltuklar saraydakileri aratmayacak kadar lükslerdi. Ev çoğunlukla siyah ağırlıklı döşenmişti, ama etrafta her renkten de aksesuar vardı ve bu eve ayrı güzellik katıyordu. Almilayla ben etrafı izlerken arkadan Rüzgarlar geldi.

"Kızlar yetmedi mi evi silip süpürdüğünüz. Bakın burada kim vaaaarr..." dedi Doruk

Batu olmasını tahmin ettiğim çocuk
"Selam gençler, ben Batı, doğudan geliyorum" diye iğrenç bi şaka yapmıştı, ama ben tabikide anlamamıştım. Öyle boş boş bakıyordum. Bu şaka bile olamaz. Bu nedir? Buna şaka deniliyor mu? Nezaman gülmemiz gerekiyordu?

Doruk kahkaha atmıştı. Rüzgar ise ciddimisin oğlum sen bakışıyla Batuya bakıyordu. Almila "selam ben Almila" dedi. Batu etkilenmiş gözüküyordu. Bu belliydi. Zaten ikisinin enerjisi uymuştu. İkiside iğrenç şaka yapmakta uzman lardı. Birbirleriyle dakikalarca bakıştıktan sonra ortamı ben bozdum.

"Ben de Masal, memnun oldum"

"Hangi masaldan?" diye yine yapmıştı yapacağını Batu. Şakaları iğrençti üstelik hep geç anlıyordum, ama buna rağmen Batu'yı çok sevmiştim.

Rüzgar "hadi artık gidelim" dedikten sonra önden kapıya doğru yürümüştü. Allahtan daha dışarı çıkmamıştı çünkü tam kapıyı açtığın da içeriyi silah sesleri kapladı ve etraf bulanıklaşmıştı..yine ve yine..