Masal

9- Öküz

9- öküz

Hani zamanı durdurmak istediğimiz anlar vardır ya, yalvarırız, sanki yalvarsak duracakmış gibi. Hayatta herkesin zamanı durdurmak istediği bir an vardır, belki de birden fazla, kimi zaman mutluluktan havalara uçtuğumuz bir anı bazen de kötü bir şeyi engellemek için isteriz. Ben karar veremiyorum ama, benim için iyi mi kötü mü karar veremiyorum, tek istediğim sadece zamanı durdurmak, sonsuza kadar böyle kalmak, onun o eşsiz maviliklerine bakarak ömrümün sonuna kadar böyle kalmak. Bi uçurumun kenarındaymışım gibi sanki, hem yanından bile geçemeyecek kadar korkak hem de ordan atlamak isteyecek kadar da çaresiz ve cesur hissediyorum, ama bu uçurum benim sonum olacak biliyorum..

Haklıydı onun yanında kendimi fazlasıyla huzurlu hissediyordum, ama son söyledikleri sanki beni .. bizi hatırlamış gibiydi.

Ne saçmalıyorsam, hatırlaması imkansızdı çok fazla uzun bi süre. Dokuz yıl. Sanki hiç gitmemiş gibiydi şimdi, sanki hep yanındaymış gibi. Bu duygu beni çok mutlu hissettirse de ürkütmüyor değildi açıkçası. Birine bağlanmayı sevmezdim ben, o gittikten sonra oldu bu. Birini sahiplenmeyi sevmedim hiç çünkü elbet birgün ellerinin arasından kayıp gidiyor, onun gittiği gibi. Sen ne kadar çok seversen sev. İstediğin kadar sahiplen, o kişi böyle hissetmediği sürece umrunda bile olmuyorsun, ama hep, çok derinlerde de olsa insanın içinde bi umut kırıntısı oluyor. Ne kadar da çok nefret ediyorum dersen de o umut kırıntısı hep duruyor orada ve kim bilir belki de ona tutunarak yaşıyoruzdur hepimiz, kabullenmek istemesekte, kim bilir...

"Ben yatsam iyi olacak galiba iyi geceler"

"Gitme"

Ney? Ne dedi o?
Sesi çok şevkatli çıkmıştı.

"Ya da gidersen git ya banane"

Tabi az önce dediklerimi an itibariyle geri alıyorum. Kendinden hep çok emindi. Ego yığını Rüzgar nolacak. Hiç değişmemiş. Hala kendinden çok emindi, ama hala o sert mizacının arkasına saklanmaya çalışan o küçük çocuğu saklayamıyordu. Veya sadece ben görüyordum bunu. Kim bilir.

Bu çocuk ne çabuk mod değiştirebiliyordu. Gerçekten şaşırtıcıydı. Öküz resmen öküz. İnsan bi gitme Masalcığım, sana ihtiyacım var falan der ya. Onca yıl görmemişsin hiç mi özlemedin ey öküz.

Masal malmısın diye sormak istiyorum ama sormama bile gerek yok, çocuk seni hatırlamıyor bile mal

Haklı olma ihtimalin var

Haklıyım.

"Öküzsün Rüzgar"

"Biliyorum güzelim iyi geceler"

Sinir.
Oha.

_____

Ertesi sabah:

Onun yanımdaki odada yattığını hissederek okadar huzurlu uyudum ki bu gece, uzun zamandır böyle uyumamıştım hatta uzun zamandır doğru düzgün uyumuyordum bile. Onun ilk gittiği aylarda günlerce uyuyamamıştım, sonra annem bunu farkedince geceleri yanıma gelip ben uyuyasıya kadar yanımda beklerdi. Aylarca her gece gelir yanıma yatardı. Yine saatlerce uyuyamazdım ama, yine yorganın altında gizli gizli ağlardım, sonra büyüyorsun işte, alışmıyorsun ama kabulleniyorsun bi şekilde. Can'ın yana yana kabulleniyorsun. Benim kabullenmem bir kaç yıl sürdü ama, gözyaşlarım kurudu ama yine de acı geçmedi. Onu bukadar yıl sonra karşımda görmek tarif edilemez birşeydi. Hatta anlatılmaz hissedilir cinsten. Onun beni tanımaması canımı daha da fazla yakıyordu, bana yabancıymışsım gibi bakması beni tüketiyordu, ama yine de buna rağmen çok huzurlu hissediyordum.