Minah~
Kız merak ve şüphe dolu gözlerle Sehun'u inceliyordu. Otobüste her zamanki gibi boş yer yoktu ve hepsi bir araya toplanıp köşeye sıkışmışlardı ama bu sefer onlara ilk kez ayak uyduran biri daha vardı ve bu herkesi korkutuyordu. Bu çocuğa nolmuştu böyle? Geçen geceyi hatırladı Minah, çocuk kollarında titreyerek gözyaşı dökmüştü. Belki de herkese karşı takındığı maskeyi bırakıp, gerçektende normal bir genç olmak istiyordu. Ama yine de söz konusu bu çocuk olunca gardını indiremiyordu. Hana küçükken ona hep kendisini anlattığını söylrmişti neden olduğunu sorduğundaysa... Kafasını salladı, bunu düşünmeyecekti, derin bir iç çekti. Ani bir frenle boş bulunup önündeki çocuğun kollarında bulmuştu kendini.Zorlukla kafasını kaldırdığında ona şaşkınlıkla bakan bir çift gözle karşılaştı, o kadarparlak ve göz alıcılardı ki...Minah elinde olmadan seslice yutkunmuştu.'İyi misin?' Minah sesle irkilerek hemen kendini topladı. Gözlerini çocuktan kaçırarak 'Evet...ım...sağol...' diyerek yanındaki demiri sıkıca kavrayarak böyle birşeyin bir daha yaşanmayacağına emin oldu.
Sehun~
Okuldan çıktıklarından beri-aslında tüm gün-kızın bakışları üzerindeydi ve bu kendi içiyle olan savaşında kendine hiç yarar sağlamıyordu. Bu savaşı zaten çktan kaybetmişti değil mi? Otobüste yer olmayınca hepsi bir yere sıkışmış birbirlerini kolluyorlardı,ama bu sefer değişiklik olarak yeni bir sima da onlarlaydı, Sehun. Aralarına girmek için çabalıyordu
ve çocukların şaşkınlık içinde kavrulduklarını bilsede attığı hiçbir adım karşılıksız kalmamıştı. Ona iyi davranıyorlardı ve bu Sehun'u içten içe mutlu ediyordu, uzun zamandır il defa tek olmadığını hissediyordu. Yanındaki kız sürekli otobüsün ani hareketleriyle Sehun'a değiyordu ve iç sesi çoktan ayaklanmıştı.Ani bir frenle savrulan kızı Sehun kendine doğru çekti. Ne ara onu tutup kolları arasına almıştı ki? Kız yavaşça kafasını kaldırdığında göz göze geldiler. Sehun şaşkınlıkla karşısında ona bakan kızı izliyordu, iç sesinin çığlıkları kulaklarında çınlıyordu ama hipnoz olmuş gibiydi, yapabildiği tek şey ona bakmaktı. Sanki bir anda otobüsteki onlarca kişi kaybolmuş ve sadece ikisi kalmıştı. Buna bir son vermeliydi yoksa dayanamayacaktı ve...ve... 'İyi misin?' Kelimeler ağzından bir anda dükülmüştü, vücudunun kontrolünü sonunda geri kazanmıştı. Kız hızla kendini geri çekmişti. 'Evet...ımm...sağol...'
'Anne neler oluyor? Neden böyle davranıyorum?' Sehun yatağına uzanmış, annesinin resmine bakıyordu. Onun burada olmasını diledi, gelip ona korkmamasını ve güçlü olmasını söylemesini... Artık annesinin hayalini görmediği geldi aklına, en son pazar yeridne görmüştü, Minah ile tanıştıkalrı gündü... Koskoca 2 haftadır annesine sair hiçbir şey yoktu hayatında, ne rüyaları ne de hayaller...
2 hafta sonra~
'Sehun-ah, yarın okulun gösterisine geliyorsun değil mi?' Sehun omuz silkti, okulun gösterilerini sevmezdi, oldukça gereksiz ve sıkıcıydılar. 'Sanırım pas geçeceğim, size iyi eğlenceler.' Sehun kolasını alıp, odasına çıkacakken yüzü düşen Woobin'i görmüştü. 'Yazık olacak, gelip Minah ve Hyungsoo'nun performansını izlemeliydim deiyeceksin.' Sehun az kalsın ağzındaki kolayı koridorun yerlerine ikram ediyordu.(püskürtüyordu da agsfdagh) Minah ve Hyungsoo mu? Birlikte? Neden bahsediyordu bu velet? 'Ne gösterisi?' Sehun hızla arkasını dönmüş ayaklarını yere çarparak hızlı bir cevap bekliyordu, onun bilmediği neler dönüyordu burada?!
Minah~
1 hafta önce
'Minah senden birşey isteyebilir miyim?' Hyungsoo gülümseyerek kıza bakıyordu. Minah altından ne çıkacağını merak ederek kafasını salladı. 'Geçen sana dinlettiğim melodiyi hatırlıyor musun? Sözlerini de yazdım ve ..ım...' Hyungsoo biraz duraksadıktan sonra devam etti. 'Kareoke de sesşn herkesi büyüledi ve yarışma olduğunu da biliyorsun' Çocuk derin bir nefes alarak'Kısacası yarışmada şarkımı söyler misin?' Minah çocuğun ağzından çıkanları korkuyla dinlemişti. Koca okulun önünde söylemek mi? Hem kendini hemde Hyungsoo'yu rezil edecekti, bunu yapamazdı. Yavaşça kafasını salladı, ama istekle ona bakan gözleri de kırmak istemiyordu.'Bunu yapabileceğimi sanmıyorum...' Çocuğun yüzü düşmüştü. 'Neden ama? Sesin çok güzel...'Minah derin bir nefes alarak 'Sahne korkum var, hem sahnede saçmalarsam güzelim şarkında mahvolur' diyebilmişti. Çocuk yavaşça gülümseyerek, kızın elelrini avcunun içine aldı.'Korktuğun bu mu yani? Bende istemiyorsun sanmıştım.' Minah ellerine bakakalmıştı. Bunu neden yapmıştı ki? Cesaret vermek için mi? 'Sahne korkunu yenebiliriz, sen sadece kabul edersen şarkımı seninle paylaşmak istiyorum.' Bunu gerçekten yapabilir miydi? Belki de kabuğundan çıkma vakti gelmişti. Kafasını yavaşça evet anlamında salladı, bunu yapacaktı, o kozadan çıkabilirdi...
supernaturel~
Biraz kısa oldu ama laylay Defterden anca bu kadar geçirebildim baştan yazaymışım ya geçirmek işkence >.<
