ÖN NOT : Şarkımız Suzy- I Still Love You (Hikaye adımızda hehe) Aslında burayı yazarken çok önceden aklıma gelen-hikayeyi yazmadan- bir sahneydi. Öbür bölüm Sehun ağzından olunca daha iyi anlarsınız. Benim çok ama çok hoşuma gitmişti bu hikaye onun üstüne çıktı nerden nereye oldu bende anlamadım sjhdajkah Ama seviyorum hikayenin gözümdeki en hoş sahnesidir :3 Şarkıyla okuyun derim^^
http://www.youtube.com/watch?v=4ygC8pLefwg
Şarkının çevirisi bana aittir, çok önceden yapmışım hata yoktur inş, basitti sözler zatii. Ama hoş şarkıdır severim. Ki bu şarkı da sonradan çıktı bu arada sözler bence gerçektende olaya çok uyuyor :3
*****
Günümüz Cumartesi 18:00
'Sen iyi misin?' Hyungsoo kıza endişeli gözlerle bakıyordu. 1 hafta boyunca bu an için çalışmışlardı ama Minah kusacak gibi hissediyordu. Buna hiç yanaşmamalıydı, herşeyi mahvedecekti. Hyungsoo'nun sesiyle kendine geldi. 'Kim Minah, kendine gel!' Çocuk kızın omuzlarından tutup onu kendine getirmek için sarsırıyordu. 'B-bunu yapa-bilece-ğimi san-mıyorum., Hungsoo-ah' Minah'ın sesi titrtiyordu. Sıra neredeyse onlara gelmek üzereydi, o ise bir zavallı gibi burada korkudan titriyordu. Hyungsoo kızı kendine çekip sıkıca sarıldı, bu Minah'ın korkudan kapanan benliğinin biraz olsun puslu havasından uzaklaştırmıştı. Son 1 haftada çok fazla vakit geçirmişlerdi ve ani el tutmaları-sarılmalar ise cabasıydı. Minah bedeninin kaskatı kesildiğini hissetti, belkide daha önce hiçbir erkeğe bu kadar yakın olmadığı içindi.Jinki ile de küçükken sık sık sarılırlardı ama o zaman çocuklardı fazlası değil ama bu...Aklına Sehun geldi, o gece ona sıkıca sarılıp ağlayan çocuk. Onu öylesine sarmalamak istemişti ki, ben buradayım demek... Bu hepsinden farklıydı, bir ad veremiyordu bu hisse. Minah düşünceler havuzunda kaybolurken çoktan sahne ile ilgili korkularını benliğinin başka bir köşesine itmişti bile, Hyungsoo onu kollarından ayırarak 'Yanında olacağım ve sadece Sohyun'a bak olur mu? Böylece diğer herkesi unutacaksın, sadece şarkıyı söylemek istediğin kişiyi düşünerek, ona bakarak söylemelisin anladın mı?' Söylemek istediği kişi mi? Minah sadece kafa sallamakla yetindi, karşılığı ise sıcacık bir gülümseme olmuştu. Gülümseyince ne kadarda hoş görünüyor diye geçirdi içinden, herkesin ondan *yeni gelen hoş çocuk* diye bahsetmesine şaşılacak birşey yoktu yani...
'Sıra bizde Minah' Hyungsoo yüzüne ufak bir tebessümle ona bakıyordu. Çocuğun kendinden daha tedirgin olduğu belliydi ama ona karşı *herşey yolunda*dercesine mimiklerini koruyordu, ama Minah gözlerde parlıyan duyguları çözmekte ustaydı, insanların gözlerini okuyabilirdi. Minah derin bir iç çekti, bunu yapabilirdi, hem bu çocuğu mahçup edemezdi. Kafasında tekrarladı *söylemek istediğin kişi için söyle* Evet yapması gereken tek şey buydu, Sohyun'u aradı gözleri.O, Woobin ve... Bir saniye Sehun mu? O da mı gelmişti? Minah zorlukla dizginlediği heyecanının tekrar dolup taştığını hissedebiliyordu. Oh lanet olsun! Neden bunu sorun ediyordu ki? Onu izleyen yüzlerce göz varken, neden onu düşünüyordu? Muhtemelen ortasında bir yerlerde uyuklayacaktı, evet öyle olacaktı. Vücudu iyice gerilmişken, elni sıkıca saran sıcaklkıla rahatladığını hissetti. Hyungsoo onu elinden tutup sahneye doğru ilerlemeye başladı. Minah tüm kontrolü ona bırakmıştı, yoksa daha 1 saniye bile dayanamadan dizlerinin üstüne düşmekten korkuyordu. Herkes alkışlamaya başladı, ama bu alkışlar ona değildi biliyordu, Hyungsoo içindi. Yavaşça seyircileri selamladılar. Hyungsoo ellerini sıkıca sıkıp piyanonun başına geçmişti, ama ona cesaret verici bir gülümseme göndermeyi de ihmal etmedi. Işıklar söndü, Minah ellerinin titrediğini hissedebiliyordu. *şarkıyı söylemek istediğin kişi için söyle* Sohyun'u buldu ama gözleri yanındaki sarışınla buluştu. Çocuk ona delici bakışlar atıyordu ama artık bu korkutucu değildi Minah için. Şarkının ritmiyle gözlerini kapadı, bunu yapabilirdi. Sadece şu an içinden gelen kişi için, söylemek istediği kişi için söyleyecekti...
~Ağlamamam gerektiğini bildiğim halde neden gözyaşlarım durmuyor
Kalbim ne yaparsa yapsın sana doğru sürükleniyor
Beni sana doğru yönlendiriyor~
Minah zor olacağını düşünmüştü ama sözler ağzından birer birer dökülüyordu, kendini sadece müziğe bırakmıştı. Yavaşça gözlerini araladı ve onu aradı. Ona bakıyordu, boşlardı, fazla anlamsız..
~Sadece böyle hissedenin ben olması acı veriyor
Sen bana bakmıyorsun bile...
...bu halim seni rahtsız ediyor olsa bile~
Hyungsoo haklıydı, sadece birini düşünerek söylemesi yeterliydi. Neden onu seçtiğini bilmiyordu, sadece ona bakmak istemişti, ona...
Minah şarkının arasıyla ona bakarken çocuk gözlerini ondan çekip hızla yerinden kalktı. Minah onu karanlıkta kaybetmişti, hemde daha ortalara bile gelmeden, onu seçmek hataydıı evet, hemde çok büyük bir hata...
~Seni hala seviyorum, seni seviyorum
Seni istediğimden başka birşey bilmiyorum
Sana doğru ilerlesem, ne kadar yaklaşmaya çalışsamda
Kaçıyor ve beni yalnız bırakıyorsun
Gözyaşlarım durmuyor
Benden uzaklaşamazsın, bunu yapamasın
Gitme, bana arkanı dönüp gitme, yalvarırım~
Minah gözyaşlarının usulca aktığının farkındaydı. Bu sahne showu değildi, gerçekti. Neden ağlıyordu? 1 haftadır sürekli kulaklarında çınlayan bu şarkı onu neden şimdi etkilemişti ki? Sadece tanıdık gelmişti, hissettiklerine oldukça tanıdıktı...
~Mutluluğumuz ve geçirdiğimiz güzel günleri anımsadıkça
Kendimi ölecek kadar pişman hissediyorum
Sana söylemeliyim
Seni hala seviyorum, seni seviyorum
Seni istediğimden başka birşey bilmiyorum
Sana doğru ilerlesem, ne kadar yaklaşmaya çalışsamda
Kaçıyor ve beni yalnız bırakıyorsun
Ne zaman geri dönmek istersen, seni bekliyor olacağım
Çünkü seni seviyorum
Beni sevmesende sorun değil
Sadece seni görebilmek bile beni mutlu ediyor
Sani daha çok sevdikçe, hislerim daha da derinleştikçe...
Benden gittikçe uzaklaşıyorsun ve bu beni korkutuyor
Gözyaşlarım durmuyor
Benden uzaklaşamazsın, bunu yapamasın
Gitme, bana arkanı dönüp gitme, yalvarırım~
Bu kadardı işte şarkı bitmişti. Herkes alkışlıyordu ama Minah gözlerini açamadı, sadece durdu ve gözyaşlarının akmasına izin verdi...
supernaturel~
Diğer bölümde görüşmek üzere~
Umarım yazım hatası yoktur^^
