Sona Ermeyen Bekleyiş

İlk Macera

Doctor tardisi uçururken bende köşedeki koltuğa oturdum ve onu izlemeye koyuldum dünyadaki en eğlenceli işi yapıyormuş gibi ordan oraya gülerek geçip tardisi kontrol ediyordu

Beni nereye götürüyorsun

7500 yılı mars teklonojileri ve yaşam formları baya değişik hep hayranlık duymuşumdur amy'de görmedi sizi oraya götürüyorum dedi ve amy bunun üstüne Doctorun üstüne atlayıp teşekkür etmeye başladı buna daha fazla dayanamayacağımı anladığımda kafamı başka yöne çevirdim ayağa kalktım ve tardisin içinde dolaşmaya başladım o sırada gürültülü bir şekilde yere indik ve Doctor amy'i kolundan tutup kapıya sürükledi bana bakıp eliyle gelmemi söyledi ve kapıdan dışarı çıktı arkalarından bende çıktım karşımda metalden bir oda vardı Doctor sanırım yine yanlış iniş yaptık dedi burası bir gemi dedi ve hemen çıkış yolunu aramaya başladı sonik tornavidasını çıkarıp kapıyı açtı ve dışarı çıktı bizde arkasından kolidor boyu yürüdük ve bir pazar yerine çıktık Doctor amy'nin elini tuttu ve keyifle gezmeye başladılar amy'e sinir mi olim yalnız kaldığıma mı üzilim bilemedim bende etrafı dolaşmaya başladım herşey normal görünüyordu tabi şu çirkin gülen paylanço ve heykel karışımı şeyler her taraftalardı bunları düşünmeyi Doctor'a bıraktım çünkü şu an sinirlerim tepemdeydi gezmeye devam ettim, bir sürü insan-yaratık karışımı canlı vardı etrafımda bu beni hem şaşırtıyor hem de mutlu ediyordu.Bunca yıl sonra hayal ettiğim şey gerçek oluyordu işte , ben uzaydaydım hemde Doctor'la birlikte ama bir sorun vardı Doctor şu an benimle değil amy'le birlikteydi, ve bu benim kalbimi kırıyordu .ben onu yıllarca beklemişken onun benim ismimi bile hatırlamaması koyuyordu işte .Evet beni tardisle bir yolculuğa çıkartmış olabilirdi ama ben amy değildim oda benim Doctorum değildi .Ben bunları düşünürken pazar yerinde bir kargaşa çıktı o tarafa doğru yöneldim, karışıklığın sebebi tabiki Doctor du .kendini yine bir sorunun ortasına atıvermişti işte.Baktım görevliler ikisinin etrafını sarmış yavaşça yaklaşım Doctor'a selendim ve herkes bizi dinlemeye başladı:

-hey yine ne yaptında bu durama düşmeyi becerdin acaba?

-benim birşey yapmama gerek yok ki ne zaman ismimi duysalar böyle oluyor.

-demekki çok düşmanın var

-aslında yok desem yalan olur ama sadece kötüler benim düşmanım

-tamam bu konuyu sonra konuşuruz kaçmak için 2 dakikanız var elimden geleni yaparım

-peki sonra seni nasıl bulucaz ?

-sanırım beni bulman pekte zor olmaz şu durumdan sonra dedim ve önümdeki iri yarı çirkin yaratığa saldırmaya başladım göz ucuyla baktığımda amy ve doktor kaçmaya başlamışlardı bile ben diğer yaratığı indirirken arkamdan tam kafama bir darbe yedim ve gözlerim karardı

-