My Bestfriend's Slumbook (Short Story)

Chapter: 12

"Favorite Music, Ako Na Lang by: Zia Quizon kasi sabi mo kanta mo yun para sa crush mo. Friends, Ella, Andrei, Allyzha, Xyves, Claire, Arwyn, Fiona, Kean and your verry own bestfriend na si Nikki. Unfotgettable experience, when you first met your so-called Mr. Crush. Most unforgettable person, Of course Mr. Crush. And who is that Mr. Crush? No one else but m---"

Hindi ko na siya pinatapos kasi baka ibuking pa niya ang lahat-lahat ng kagagahan ko.

"*blush* Oo na naniniwala na ako!"

"So bati na tayo?"

"Pag-iisipan ko muna." Tapos kunyari nag-isip ako.

"Ang daya naman e. Bati na tayo please... *puppy eyes*"

Haaay, ngayon pa ba ako magpapakipot e alam na rin naman niya ang lahat-lahat?

"I think may isa ka pang kailangang malaman!" Singit naman ni Ichimaru.

"Ha? Ano naman yun?"

"About Nikki's slumbook."

"What's about my bestfriend slumbook?"

"Sinadya naming lahat ang nangyari."

"Ha? Di kita ma-gets. Pwede paki-explain?"

"Humingi si Patrick ng tulong sa aming lahat."

"Honestly wala naman talagang sagot si Ryan doon sa slumbook. Let's just say na niloko lang kita." ---> Nikki.

Niloko? Niloko ako ng bestfriend ko?

"Nung tinanong mo ako kahapon kung na saan ang bag ni Nikki ay talagang sinadya kong ituro sa'yo ang tamang bag kasi alam ko namang hindi ka maniniwala sa akin." ---> Ichimaru.

"Hindi ka ba nagtataka kung bakit halos lahat kami ay puro palabas ng classroom ng nakasalubong mo kami kahapon?" ---> Andrei.

"Saka hindi ba buong maghapon mo hinanap kahapon ang bag na katulad ng kay Nikki kaso hindi mo na talaga nakita pa?" ---> Fiona.

"Kasi plinano naming magpalit muna si Ichimaru nang bag para hindi ka agad maghinala." ---> Kean.

"Best matagal ka nang gusto ni Patrick kaso masyado lang talagang mababa ang tingin mo sa sarili mo kaya hindi mo yun napapansin." ---> Nikki.

"*blush* P--pwede ba wag nyo nga akong ilaglag." ---> Patrick.

"Same as this debate." ---> Miss Manalo.

Grabe parang bigla ata akong nalula sa mga rebelasyong narinig ko.

"T--totoo ba ang lahat ng sinabi nila?" Tanong ko kay Patrick habang nakatingin ako sa mga mata niya.

"Ha? Ah, e... *tungo* Oo."

"Bakit hindi mo agad sinabi sa akin?"

"*kamot sa ulo* Kasi nahihiya ako. Siguro nga tama ka duwag kaming mga lalake pero hindi kami torpe 'no!"

Hindi daw...

"Sabihin mo paano naman kita paniniwalaan e diba isang hamak na badminton partner lang ang tingin mo sa akin."

Nagulat na lang ako ng maglakad siya palapit sa akin tapos hinawakan niya ang kamay ko.

"Pwede bang wag na wag mo ng gagamitin ang word na hamak sa sarili mo. For me your the most important person in this world kaya hindi ako papayag na minamaliit mo sarili mo."

"Pero diba hanggang doon lang naman talaga ang tingin mo sa ak---"

"Shhh..." Tapos ipinatong niya ang isang daliri niya sa labi ko.

"Pwede bang patapusin mo muna ako?"

"Isa pang salita galing sa'yo at talagang hahalikan na kita."

"Wag mo nga akong tinatako---"

To my very own surprise talagang hinalikan niya ako.

"Uyyy.... Duma-damoves si pareng Patrick!"

"Hoy bawal yan mga bata pa kayo!" Sigaw naman sa amin ni Miss Manalo.

"Sorry Miss Manalo. Ang ingay kasi nitong si Eury." Nakangiti pang sabi ni Patrick habang ako ay hindi ko na alam ang gagawin sa sobrang kahihiyan.

Abat ako pa talaga ang sinise!

"Sorry..."

Napaangat naman ang ulo ko sa sinabi niya.

"Sorry kung umiyak ka dahil sa akin. Sorry kung inakala mo na mas mahalaga sa akin ang baminton kaysa sa'yo. Alam ko kasi kung gaano kahalaga para sa'yo ang larong badminton kaya yun agad ang unang inalala ko but believe me mas mahalaga ka sa lahat ng bagay dito sa mundo."

"T--talaga?"

"*nod* Alam mo ba kung bakit ako na-late?"

"*umiiling* Hindi."

"Na-late ako kasi kinausap ko pa yung mga staff ng Royal hospital. Kanina kasi pagkalabas na pagkalabas mo ng clinic ay dumating na rin ang ambulansyang pinatawag ko. Remember pati si mommy tinawagan ko para ipayos na ang magiging kwarto mo sa hospital?"

Grabe talaga palang sobra-sobra siyang naging concerned sa akin.

"Thank you kasi tinupad mo ang greatest dream ko!" I exclaimed before I hug him.

"Teka lang I think may na-misinterpret ka na naman." Tapos lumayo siya ng konti sa akin.

"Ano na naman ang na-misinterpret ko?"

"According on Nikki's slumbook ang dream mo ay ang magustuhan kita tulad ng pagkagusto mo sa akin."

"Tama ka. E diba gusto mo na rin ako?"

"*umiiling* I don't like you."

Ito na nga ba ang sinasabi ko e.

"You what!?!" Malakas at medyo galit na sigaw ko.

Sinasabi ko na nga ba e niloloko lang niya ako.

"Jumping into conclusion? *wide smile*"

Dahil sa inis ko ay tumungo na lang ako at hindi na nagsalita kaso agad naman niyang inangat ang ulo ko.

"I don't like you the way you like me because the word like is not enough to express my feelings. I love you Eury Kesha Concepcion and I surely did." Then he kiss me again.

Tapos narinig ko ang malakas na tilian ng ng mga kaklase namin including Miss Manalo.

Haaay... Siguro hindi ko na matutupad yung pangako kong iwasan si Patrick.

"I love you too." I whispered.

-THE END-