SIR - İbrahim BİRGÜCİ

Gelir

Gelir
Bir koku gelir
Gelir bir koku, gelir uzaktan
En derin yaylasında dünya denen bozkırın
Gelir
Bir koku gelir burnuna
Tâ ücrasından
En gelmez denen yerinden gelir
Çağırırsan gelir yar, çağırırsan...
Kaparsan gözlerini güneş
Değer mi nazenin bakışlarına?
Sen açıp kirpiklerini dünyanın
Tâ merkezine
Açılan bir çift kapı gibi...

Gelir
Bir ışık gelir
Gelir bir ışık gelir uzaktan
Gözlerini parıldatan bu mudur?
Yoksa burnuna değen koku mu dünyanın
Tâ ücrasından
En gelmez denen yerinden gelen
Bir Türkmen çadırında pişen
Kainatın damağına değen aştan mı?
Kainatın damağı senin en güzel yerindir.

Gelir
Çağırırsan gelir yar, çağırırsan...
Dünya güneşi ıskalayıp
Senin damağına değmeye gelir
Senin damağın sevgilim
Değilecek en güzel yerdir.
Senin damağın; ıslak, kaygan ve güzeldir:
Kayar düşerim
Sayar geçerim
Alır içerim
İçer düşerim
Bağırırım ansızın senin dünyan
Bağırılacak en güzel yerdir
Senin en güzel yerin,
Bağırılacak sinendir. Bağırırım:
Gel ey yar, sinen; sinemdir.
Sel ey yar, yaşım; sitemdir.
Gül ey yar, yaprağın; kefendir
Sol ey yar, elinsin, elemdir.
Elinsen, solmak anının yeridir.
Senin anının yeri, zihnimdir
Zihnim dünyanın en berrak
En çağıl çağıl çağlayan nehridir.
Gelir
Akar su girmez çöllerine
Gelir, akar su girmez çöllerin en sapa
Ve akılmaz ormanlarına
Senin en akılmaz çöllerin
Bana bağçe-i gülşendir
Gülün safi elmas ellerin
Zamana inat şendir.
Gelir
Bir şen türkü söyleyen gurbet
Kervanlar gibi tepesinde buğusu
Sen çağırırsan gelir yar, çağırırsan...
Develerin sarsılan hörgücünü
Taht-ı Belkıs eyleyen vuslat
Senin vuslatın, ellerinden bile güzeldir
İpeğe sarılı teninde ince damarların
Gibi saf, pür-hayat... Ve bir nesli
Sırtında taşıyan vuslatın dünyanın
Tâ ücrasından
Seni öptüğüm yerden de güzeldir.
Seni öptüğüm yer, canda bir giz eldir.