Άγνωστο Αγόρι (ON HOLD)

κεφάλαιο 13

Ωρες ειχαν περασει απο την τελευταια φορα που μπηκε ο απαγωγεας μου μεσα στο υπογειο οπου και βρισκομουν,ισως και μερες δεν ξερω εχω χασει το μετρημα του χρονου. Προσπαθησα να ξεφυγω μα ο τροπος που ειχε δεσει τα χερια και τα ποδια μου ηταν αδιανοητος ετσι ωστε να μπορεσω να τα λυσω. 

Ειχα ειδη αρχισει να πειναω. Φοβουμουν και χρειαζομουν τους γονεις μου και τον Παυλο να ερθει να με παρει γρηγορα απο εδω. Δεν ειχε κρατησει την υποσχεση που ειπε πει οτι θα κρατησει, δεν ηταν εδω για να με προστατεψει, δεν ηταν εδω για να με σωσει. Ηταν καπου πολυ μακρια απο εμενα χωρις να ξερω αν με ψαχνει ή παει και περναει καλα με οποια βρει μπροστα του.

Ειχα ειδη κουραστει πολυ οποτε αποφασισα να αφησω τον εαυτο μου ελευθερο και ετοιμο για εναν μεγαλο υπνο.

~~~~~~~

Φωνες ακουγοντουσαν εξω απο την πορτα του υπογειου. Εδω και ενα 5λεπτο βρισκομουν καθισμενη στον τοιχο και προσπαθουσα να καταλαβω τι ελεγαν μεταξυ τους αυτες οι φωνες. 

Η πορτα ανοιξε και μεσα μπηκε ενας τεραστιος αντρας με μια γελοια μασκα κλοουν και καπελο.

-Ελα πριγκιπεσσα σταματα να με κοιτας ετσι δεν προκειτε να σου παιξω καμια θεατρικη παρασταση. ειπε ειρωνικα και αρχιζε να ψαχνει στα ντουλαπια και τα συρταγια του υπογειου.Σε λιγοτερο απο δυο λεπτα ειχε ερθει ακριβως απεναντι μου γονατιστος ετσι ωστε να φτασει στο υψος μου με ενα μαχαιρι στο χερι.

-ελα μικρη δεν προκειτε να σου κανω κακο,απλα θα σε βοηθησω να βγεις απο εδω περα.

Τον κοιταξα για λιγα δευτερολεπτα καθως και επερξεγαζομουν αυτο που μολις ειχε πει.

-θα..Θ-α με βοη-θ-ησεις; ρωτησα τραυλιζοντας.

-ναι πριγκιπεσσα αλλα ως ανταλαγμα θα κανονισουμε αργοτερα.

Μου εκοψε τα σχοινια απο τα χερια και τα ποδια μου και με σηκωσε ορθια. Παραλιγο να πεσω μιας και τα ποδια μου ειχαν μουδιασει απο τις τοσες ωρες ισως και μερες που καθομουν με αυτο τον τροπο. Με σηκωσε με ευκολια και με κουβαλησε στην πλατη του προχωροντας προς την πορτα. 

Οταν ανοιξε την πορτα ο απαγωγεας μου ηταν λυποθοιμος ακριβως διπλα απο τον καναπε με ενα σημειωμα διπλα του. Δεν εκανα τον κοπο να ρωτησω γιατι ειχα ειδη καταλαβει.

Οταν βγηκαμε εξω απο το σπιτι ή οτι ηταν τελως παντων, το φως του ηλιου τυφλωσε τα ματια μου εμποδιζοντας με να παρατηρησω που ακριβως βρισκομουν.

Με ακουμπησε στο καθισμα του αυτοκινητου και μολις μου εκλεισε την πορτα κατευθυνθηκε προς την αλλη μερια του αυτοκινητου. Οταν μπηκε μεσα ξεκινησε το αυτοκινητο για εναν προορισμο αγνωστο για μενα.

~~~~~

Λοιπον οριστε και το 12 κεφαλαιο.Το επομενο μπορει να μπει κι αυριο γιατι ειδη το εχω σκεφτει.. Ελπιζω να σας αρεσε κι να εχετε περιεργεια για το επομενο!!!!

Καλη Αναγνωση!!