Άγνωστο Αγόρι (ON HOLD)

κεφάλαιο 19

Ακουγα συνεχως μια γνωριμη φωνη να ουρλιαζει απο τον πονο, και δυο αγνωστες φωνες να φωναζουν ζητωντας και ζητωντας συνεχεια κατι.. Ανοιξα τα ματια μου και αυτο που αντικρυσα με εκανε να βγαλω μια μικρη φωνη τραβωντας την προσοχη του ΠΑΥΛΟΥ και τον δυο αγνωστον για μενα ανθρωπων.

Ο ενας ειχε σηκωσει τον Παυλο ορθιο και ο αλλος του εδινε μπουκιες και κλωτσες σε ολο του το σωμα. 

Ο Παυλος προσπαθησε να καταπολεμησει τον πονο του με σκοπο να γυρισει το κεφαλι του προς το μερος μου. Οταν καταφερε να το γυρισει οι ματιες μας συναντηθηκαν και ενιωσα πονο μεσα μου βλεποντας τον ετσι, σε τετοια κατασταση. Ηθελα να τον βοηθησω αλλα.. αλλα δεν μπορουσα.

Αφησαν κατω τον Παυλο ριχνοντας του με τελειωτικη κλωτσια στα πλευρα κανοντας τον να ουρλιαξει για μια τελευταια φορα και περπατησαν προς το μερος μου. 

Και οι δυο τους ειχαν ενα σατανικο και τρομακτικο χαμογελο στα χειλη τους, ηταν και οι δυο τους γεματοι τατουαζ και καραφλοι, τεραστια σωματα και φορουσαν μαυρα ρουχα.

Με σηκωσαν απο το πατωμα με δυναμη καταφερνοντας να παραπατησω και να πεσω πανω σε ενα απο τα δυο γεροδεμενα σωματα.

-Παυλο δεν μας ειχες μιλησει για κανενα γκομενακι. Κριμα νομιζα πως ημασταν φιλοι. Απευθυνθηκε ενας απο αυτους.

-Λουκ, αφησε την ησυχη δεν φταει σε τιποτα. ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. φωναξε με οση δυναμη του ειχε απομεινει.

-Γιατι βρε Παυλο δεν μπορουμε να μοιραστουμε ενα καλο κομματι σαν και αυτην? Κοιταξε καταματα τον Παυλο και επειτα το βλεμμα του γυρισε στο σωμα του και ιδιαιτερα στο στηθος μου.

Προσπαθησα να τραβηχτω απο το τραβηγμα του αλλα ηταν απλα χασιμο χρονου. Επρεπε να σκεφτω κατι και γρηγορα..

Εδωσα μια κλωτσια σε εκεινον που με κρατουσε τοση ωρα απο πισω κανοντας τον να πεσει κατω και να με βρισει και εσπρωξα με οση δυναμη ειχα τον αλλον, και ετρεξα γρηγορα προς τον Παυλο προσπαθωντας να του βγαλω τα σχοινια για να μπορεσουμε να φυγουμε.

Ο ενας προλαβε και με τραβηξε απο τα μαλλια πριν καλα καλα ακουμπησω τον Παυλο καθως και με εριξε κατω στον τοιχο χτυπωντας το κεφαλι μου. Εριξα μια κραυγη πονου καθως οι δυο τους γελουσαν με τα χαλια μου. Καταφερα ομως περασα το ποδι μου και τους εριξα και τους δυο κατω στο εδαφος χτυπωντας το κεφαλι τους. 

Μολις σιγουρευτηκα οτι ειχαν λιποθυμησει, ετρεξα προς τον Παυλο.

-Πως ηξερες να κανεις μια τετοια κινηση μικρη? Με ρωτησε αδυναμα.

-Τελικα δεν ηταν ειναι χασιμο χρονου να βλεπω κουφου παντα συνεχομενα απο τα 5 μου. Του εκμυστηρευτηκα ντροπιασμενη για την αποκαλυψη μου προς αυτον.

-Χαριτωμενο. Απαντησε και γελασε οσο μπορουσε δηλαδη πνιχτα.

Τον βοηθησα να σηκωθει και τον αφησα να σταθει στον τοιχο. Ετρεξα προς τον μανο και προσπαθησα να τον ξυπνησω.Προφανως και του ειχαν δωσει κατι περισσοτερο απο εμενα αλλιως θα ειχε ειδη ξυπνησει.

Οταν καταφερα και τον ξυπνησα,σηκωθηκε και βοηθησε τον Παυλο να περπατησει. Βγηκαμε οσο πιο γρηγορα μπορουσαμε απο την αποθηκη και κατευθυνθηκαμε προς το αμαξι. Ο μανος εκατσε στην θεση του οδηγου και εγω στις πισω θεσεις με τον Παυλο καθως προσπαθουσα να του τραβηξω την προσοχη ετσι ωστε να μην κλεισει τα ματια του. Ειχαμε ωρα μπροστα μας.

~~~~~

Κοιταξτε ποια ανεβασε κεφαλαιο δευτερη συνεχομενη ημερα. ΕΓΩ, ΣΩΣΤΑ ΜΑΝΤΕΨΑΤΕ. 

Ειχα εμπνευση και ειπα να το εκμεταλευτω και  να σας δωσω ενα κεφαλαιο. Ειμαι γενναιωδορη η κακομοιρα μου.

Τελως παντων επειδη εχω να δω και μια σειρα... Το επομενο δεν ξερω ποτε θα το ανεβασω συντομα γιατι εχω σκεφτει δυο τρια πραγματακια για το τι να γραψω οποτε ναι ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ!!

Μεχρι το επομενο καλη αναγνωση και καλο φαι! 

Τα λεμε <3