Unutuş saatleriydi bunlar,
Dostlarındı sana seni unutturan...
Ölüm vardı her şeyin sonunda ,
Ama ölümün ardından ..,
Hiç ölmeyen askin vardı.
Sevinirdin bazen gülerdin,
Ama içinde bir yer hiç
Durmadan kanardı..
Sen kendini ne kadar unutsanda.,
O dinmeyen sızı sana hatırlatırdı.
Koşardın sevgili sanıp dünyaya...
Koşardın onda ki tamamlamaya..
've sevgili seni eksik tanıdıkça,
Sen onu daha eksiksiz severdin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRİ ŞİİR YAPAN BEN
PoetryYazmak aşksa yazıyorum.belki güzel belki değil,umut olsun,cesaret olsun yeter ki... Hiç birşey tutmamalı bence insanı,zorda kolayda... Zoruda sevmek lazım...ara sıra...tabi kolayada alışmamak şartıyla...
