Beni çok
Çok yordun be hayat
Öyle ki düstüm biranda
Öyle ki sustum döküldü gözyaşlarım....
Beni çok ama
Çok yordun...
Öyle ki yürüyemez oldum...
Öyle konuşamaz oldum...
Öyle ki acıların sevgisi.,
Sevgilisi oldum,oluverdim...
Şimdi mutlu musun?
Ama ben alıştım..
Ama ben kalktım..
Sana inat,dosta düşmana inat...
Bana düşmeyi değil;
Kalkmayı öğretin...
Bana yıkılmayı değil;
Sen bana yıkılmamayı
Sevginin asıl acı olduğunu
Mutluluğun asıl kandırmaca
Olduğunu öğretin....
Belki içim yaralı
Belki içim paramparça
Ama çok ama çok güçlüyüm
Çok ama çok savaşçıyım...
Şimdi beni bırak. .
Git kendine başka
Çok başka bir oyuncak bul..
Çünkü artık hiç bir kuvvet
beni yıldıramaz...yıkamaz...
Zaten yıkıldım yeterince
Şimdi dimdik ayakta durma vakti ...şimdi yılmadan
Yaralanmadan ağlamadan
Yaşama vakti...
Şimdi git, git benden ...
Benden başkalarına...
Mesala böylesine canımı
Acıtana,böylesine beni bırakana..
Git, git yeter ki...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRİ ŞİİR YAPAN BEN
PoesíaYazmak aşksa yazıyorum.belki güzel belki değil,umut olsun,cesaret olsun yeter ki... Hiç birşey tutmamalı bence insanı,zorda kolayda... Zoruda sevmek lazım...ara sıra...tabi kolayada alışmamak şartıyla...
