"Δάφνη;"
Η πόρτα χτύπησε.
Τεντώθηκα και κοίταξα γύρω μου.
"Cameron;"
Ψυθιρισα σκουντώντας τον.
"Χμμ"
Μούγκρισε αλλάζοντας πλευρό προς τα εμένα.
"Δάφνη άνοιξε μου γιατί είναι κλειδωμένα;"
Φώναξε η Diana απέξω.
"Έλα πρέπει να σε ετοιμάσω σήμερα είναι η μέραα"
Είπε τραγουδιστά.
"Έλα πρέπει να βρούμε και παπούτσια που να ταιριάζουν με το νυφικό"
Χτύπησε επίμονα για άλλη μια φορά την πόρτα.
"Κάμερον σήκω και κρύψου κάτω από το κρεβάτι"
Τον έριξα κάτω.
Μόλις προσγειώθηκε στα σκληρά ξύπνησε.
"Τι κάνεις;"
Είπε με την βραχνιά αγουροξυπνημένη του φωνή γεμάτος απορία.
"Είναι η αδερφή σου έξω και άμα μας δει πάλι μαζί πριν τον γάμο,είπα ειρωνικά,θα φωνάζει πάλι. Θες να σε διώξει από το σπίτι μήπως από τις,διέκοψα για λίγο την ομιλία μου ψάχνοντας το ρολόι στο κομοδίνο, επτά η ώρα το πρωί;"
Είπα περισσότερο ρωτώντας τον εαυτό μου μόλις είδα την ώρα.
Αρχίζω να πιστεύω πως η μικρή έχει πιστέψει πως είναι πραγματικός γάμος.
"Εντάξει, θα κρυφτώ αλλά να σου πω...έκανε μια μικρή παύση που ξαφνικά έδωσε μια σοβαρότητα στην συζήτηση μας και σε εμένα τίποτε άλλο παρά αγωνία,
μη με στήσεις στην εκκλησία,συνέχισε γελώντας"
Δεν φταίει αυτός εγώ φταίω, περίμενα να ακούσω κάτι σοβαρό από εκείνον.
Μόλις χώθηκε κάτω από το κρεβάτι
ανοιξα την πόρτα και η Νταϊάνα μπήκε μέσα φορτωμένη.
Κρατούσε κάτι σακούλες και την κοίταξα με απορία.
"Είναι καλλυντικά"
Είπε γεμάτη χαρά και άδιασε άτσαλα όλες τις σακούλες πάνω στο κομοδίνο.
Ύστερα στάθηκε μπροστά τους με περιφάνια για τον αριθμό τους, γιατί πραγματικά πρέπει να ξεπερνούσαν το 50.
"Πολύ ωραία καλλυντικά..."
..Από παιχνίδια της Barbie
