Ne5

-9-

Vrapova drejt palestrës me sa kisha mundesi dhe arrita t'i kapja pa u futur në mësim. I tregova grupit me një frymë çfarë kishte ndodhur dhe vendosëm t'i linim ato dy orët e fundit. Kishim punë për të bërë.

Unë dhe Martini u nisëm për në komisariat tek babai im duhet ti tregoja që ajo kishte qënë online ndoshta ata mund te gjenin IP nga ishte hapur facebook-u dhe njekohësish vendin ku ndodhej.
Ndërkohë Erlda dhe Luka po shkonin të takonin Xhesikën. Erlda e njihte atë, le të themi se jetonin afër.

Erlda dhe Luka po shkonin në shtëpine e Xhesikës duke biseduar të hutuar. Ngjarjet e fundit na kishin shokuar të gjitheve.

- Shpresoj vetëm që ajo të jetë mirë. Asgjë më shumë.
-Të gjithë për këtë po lutemi Erld por e pe ç'tha Ariesi ? Ajo kishte qënë online. Kjo do të thotë se ka mundesi komunikimi por nuk do të kontaktoj asnjë.
-Ndoshta, ose ndoshta po mundohej por ai e ka penguar, ose mund të ketë hyrë dikush tjetër ose ...
-Kur do të marrin fund këto ose?! Kur do të mbaroj ky mister ?! Është kaq torturues.
-Erldd ???!! Heii Erld ??? - një zë kumbues që vinte nga krau tjetër i rrugës ndërpreu bisedën e tyre.
Kthyen kokën të habitur kur panë Xhesikën të vraponte drejt tyre.
-Hey, Xhes! Ç'kemi ?
-Hic mirē, ju ?
-Ja ashtu.
-Erld ç'u bë me Klejdën, keni marrë vesh ndonjë të re ? Jam vërtet shumë e shokuar nga e gjithë kjo.
-Në fakt ne po vinim tek ty. Donim të pyesnim për Tonin.
-Tonin ? Kë Ton ?
-Pra Klejda nuk të ka treguar asgjë për të ?
-Jo.
-Pra ti nuk di asgjë. - foli Luka
U detyruan ti tregonin Xhesikës çfarë dinin dhe u siguruan që ajo mos ti thoshte mamas sē Klejdēs.

Ndërkohë nē njē qytet tjetër...

-Eja hyr.
-Ku jemi ketu ?
-Larg nga bota dhe nga njerezit aty ku nuk do të na shqetësoje njeri.
-Toni?! Pse më solle ketu ?
-Pse të solla këtu ? Pse të solla këtu ?!!! Të solla këtu që të zhduk atë krijese të mallkuar që ke në bark dhe të shporr ty një here e mirë nga jeta ime! MORE VESHHH ?!
-Por.. por unë të dua. Ky fëmije mund të jetë një mundësi e re për ty, per ne. Hiq dorë nga ato piselliqe dhe eja me ne. Të lutem Toni, të lutem.
-Hiqe nga mendja! Falendero Zotin qe zbulove disa sekrete te miat , ndryshe tani do te isha zhdukur me kohe!
-Ok pra meqë ti nuk më do, unë po iki.- flet Klejda e rrevoltuar kur Toni e shtyn me forcë fuke e hedhur në tokë.
-Ti nuk do shkosh asgjëkundi pa hequr qafe atë krijese!
Klejda përpiqet të arrij telefonin e saj por Toni e shkel duke e thërrmuar në copa.
-Dhe kjo ishte sa për tu siguruar që askush nuk do i fusi hundët në punët e mia.- largohet duke mbyllur me zhurmë derën pas tij.

Klejda po qante me dënese e mbështetur në murin përball dritares së dhomëzës ku e kishin kyçur. Prej andej dukej portreti i ashpër i Tonit i cili po thithte një cigare gjithë nerva.

-Pse ma bënë këtë pse ?!! - Klejda vazhdonte të qante, por tashmë pa zë. Lotët i rridhnin pa pushim dhe syte nuk i shqiteshin nga ai portret që po i shkaterronte jetën.

Papritmas atij i bie telefoni. Instiktivisht u afrua të dëgjonte diçka më shumë.
-Hë fol shpejt ca do?!
-...
-Çfarê të rejash? Çfarë kanë zbuluar ata ngatrrestarët ?
-...
-Po si dreqinn .... Nejse, nejse eja këtu se flasim.
-...
-Ec po të them se atë ia zhduka me kohë. Edhe copat në lumë përfunduan po hajd ciao tani.

Per cfare po fliste ai?
Cfare do te ndodhte me?