The Walking Dead Türkiye

Acı

??? Kısa kısa dediniz içimrahat etmedi lan :) :hemen yazıyım dedim ????

Ben delicesine bağırıyorken, sırtımdaki ağrıyla etraf yavaşça kararmaya başladı ve sonunda hertaraf karanlıktı...

********

Gözlerimi açtığımda,tertemiz bir odada uyandım,Bütün dünyanın aksine burası o kadar normaldi ki bütün oda pespembe,çiçekler,güneş evet evet güneş uzunzaman sonra güneş ilk defa bu kadar parıldıyoru

İçimden sayıklamaya başladım lütfen bu olanlar,bu yaşadıklarım rüya olsun lütfen lütfen babam bir hışınla içeri girdi "İyisin Çok şükür" babamın bu sözü üzerine bu olanların rüya olmadığını anladım Babam benden cevap bekliyordu ama ben cevap vermedim aksine

Ben artık hayata küstüm,arkamı döndüm ve yorganı iyice yukarı çektim,çoçukluğumdan beri bunu yapıyorum akşam bir ses duysam yada bir gölge görsem yarganımı üzerine çekerdim sanki ben yorganın altına girince herşey geçiyor ama geçmiyor, biliyorum buda geçmeyecek

Babam odayı terketti ben ise yaşananları aklından çıkartamıyordum,bunların hepsi benim şuçumdu lanet olsun ben ailemi hemen aceleyle bulamaya çalışmasaydım belki pırıl şuan benim yanımda,benim yanımda olucaktı.

Hızlı bir şekilde kapı açıldı gelen babamdı ve bana yavaşça yaklaşarak yorganı üzerimden çekip bana bir defterve kalem uzattı

"Benimle konuşmuyprsun sanki suçlusu benim sende değilsin olması gerekiyormuş ve olmuş günlüğüne yazmaya ne dersin"

Babam hemen odadan çıktı ve ben yataktan kalkıp defteri ve kalemi alıp masaya geçtim ve derin bir nefes aldım defterin boş sayfalarına bakıyordum ve düşündüm bir gün bu dünyayı kurtaracaksın ve bütün herkes sana minnettar olucak günlüğünü okuyup neler olduğunu anlayacaklar

Defterin ilk sayfasını açarak ortasına büyük harflerle

" EN YAKIN ARKADAŞIM OLURMUSUN ?"

Yazıdım ve başımdan geçen bütün olayları yazmaya başladım gerçektende bir kitap gibi olmuştu

Aniden açılan kapıyla yerimden sıçradım içeri benim yaşlarımda genç bir kız geldi kapıyı yavaşça kapatıp yatağa oturdu ve konuşmaya başladı

" Ben Tuğba"

Cevap vermedim konuşmaya devam etti

"Başından geçen olayları biliyorum, aynısı banada olmuştu hemde yakın zaman içerisinde "

Kapul ediyorum dikkatimi çekmeyi başardı,yutlunup ona dönerek

"Peki nasıl atlattın "

"Çünkü arkadaşım ölmeden önce bana güçlü kalmamı söyledi onun için güçlü kalmamı "

Daha sonra Pırılın son sözleri aklıma geldi oda bana güçlü kalmamı söylemişti tanınadığım ama bana çok yakın gelen sarışın kız doğru söylüyordu Düzelicem bunu pırıl için yapıcam

Daha sonra bana dönerek
" Günlük mü tutyorsun "

Bende başımı olumlu anlamda yukarı-aşağı salladım

"Bende"

Daha sonra " Sen hiç dışarısını gördün mü "

"Tabiki milyonlarca aylak var"

"Hayır,hayır ondan bahsetmiyorum kampımızı gördün mu?"

"Hayır"

Beni kolumdan tutup çekiştirmeye başladı daha sonra hadi gel gidiyoruz dedi ve odadan çıktık otele benzer bir yerdi burası herkes buradaydı daha sonra büyük ve gösterişli kapıdan çıktık ve gözlerime inanamadım

Burası dışarısın aksine gerçektende harikaydı bu sokak tertemiz çiçekler,bitkiker, yemek,giyim burası gerçekten harika ve kız bana döner

"Ve arkadaşlarını buraya kadar sen getirdin ve sana teşekkür borçları var onları hayatta tuttun "

Daha sonra koluyşa beni dürterek sağtarafo işaret etti ve

Bu-bunlar benim grubum du hepsi birden konuşmaya başladılar

" Teşekkürker Seni Seviyoruz melis!!!"

Gördüğüm manzara karşısında şaşkınlık ve sevinçle onlara bakıyordum herkes gelip sarılmaya başladı ve "sen olmasaydın burada olamazdık " dediler

Belkide haklılardır..onların söyledi bu sözler sayesinde yeniden hayat döndüğümü hissettim. benim için bir çıkış yolu olabilirdi

??? Yorumlarınızı bekliyorum uzun yazmaya çalıştım??? :) :) :D ama olmadı galiba