Chapter 2 | Just Give Me Another Story

44 5 7
                                    


"H-Henley?"

Nawala ang focus n'ya sa tila binabasa niya sa laptop at saglit na napatingin sa akin. Matagal niya akong tiningnan ngunit bahagyang napakunot-noo. After a few seconds, binalik ulit niya ang tingin sa screen ng kanyang laptop.

Suplado. Well, Al, masanay ka na. Mula elementary eh suplado naman talaga 'yan. Ang cute niya lang talaga kasi noon kung kaya't naging crush ko siya.

But looking at him now . . . he's . . . he's – Okay sorry. Tamad akong mag-describe ano ba! Basta si Henley pa rin talaga siya. Antagal rin naman naming hindi nagkita. Almost nine years, I think.

"Ah, Henley. Don't you remember me? Si Al, 'to. 'Yong . . . 'yong nagka-cru—ah este—'yong seatmate mo noong Grade 5? Hehe."

Shit. Ang awkward ko naman.

"I know." Sabi niya nang hindi man lang inaalis ang tingin sa laptop.

Grabehan lang! Gano'n ba talaga siya ka-engrossed sa ginagawa niya? Gusto ko lang namang makipagkumustahan sa kanya ah.

Bigla namang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito sa bulsa at sinagot ang tawag.

"Yes, my love."

Nakita kong saglit na natigilan 'yong kaharap ko. May bad news sigurong nabasa sa laptop niya. Whatever.

"I just missed you, Al. Can't have enough energy if hindi ko naririnig boses mo. Nasa'n ka?"

"Kina Ferns lang. Tambay. Ikaw, baka madami nang umaaligid sa'yo d'yan sa Davao," I joked.

"My love naman! We're more than a year already. Don't you trust me?"

Napatawa na lang ako. "Just kidding lang naman! Hahaha. Ahmm . . . by the way, kumain ka na ba? Pepektusan talaga kita 'pag hindi mo inaalagaan sarili mo d'yan. Pabayaan mo nga muna mga ka-business meeting mo. Don't stress yourself too much, my love."

There's a short pause then, "I so love you, Al."

Ramdam kong namula 'yong mga pisngi ko. "Mais mo talaga, baboy ka! Sige na! Video call ka na lang later. Kumain ka muna d'yan," nakangiting saad ko.

"I'm serious here. I already missed you. Sige. I'll call you later. Ingat lagi, my love."

"'Loveyou. Oo na."

I then ended the call.

Nahuli kong nakatingin sa akin si Henley pero agad din niyang ibinaling sa screen ang kanyang mga mata.

The night has come at nandito na ako ngayon sa kwarto ko.

As I have noted earlier, I made and posted already a comment (which is a very long one) doon sa katatapos lang na libro ni Miss Mino.

As expected, binigyan niya lang ng star ang comment ko.

Minutes later, nag-reply s'ya!

Ay. Smiley lang pala. Tsk.

Makapag-move on na nga sa "The End". Ang mas mabuti pa, I'll just visit Miss Mino's profile dito sa Inkheart.

Uh huh. 844k followers na s'ya? Sabagay. She's worth it. Siya lang naman 'yong kilala kong writer na sobrang mag-imagine ng twists. 'Kaiyak!

Ngunit habang bino-browse ko 'yung ibang nasa Works niya (for a new book na babasahin ko), may nag-pop up sa Notif section ng account ko.

Mino posted a status.

Click.

Inches closer but miles apart. Hindi pa nga ako nakapagtanong, nasagot na agad.

Waaaaaaaaaaah!

Is this a new concept? Meaning, may gagawin s'yang bagong book?! Golly! I'm so excited! 'Kainis ka Miss Mino! 'Yong feels ko po! Huhuhuhu.

And in that night, I slept feeling so blissful. Though hindi ko na nagawang makipagkumustahan sa former classmate ko (kasi pinagsupladuhan lang ako) kanina, I'm still happy to end the day seeing the face of my Jethro (sa video call namin earlier) plus the fact na mukhang may new concept na naman (yey!) 'yong nagugustuhang writer ko na ding si Mino.


Wake Me Up When It's OverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon