Mali bang mahulog sa taong nahulog na sa iba?
Mali bang umasa na sana tingnan niya rin ako katulad ng pagtingin niya sa taong mahal niya?
Ako'y isang hamak na manunulat lamang at ang kaya ko lang gawin ay . . . Isulat lang love story niya --- ka...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
The bed's getting cold and you're not here
The future that we hold is so unclear
But I'm not alive until you call
And I'll bet the odds against it all
Save your advice 'cause I won't hear
You might be right but I don't care
There's a million reasons why I should give you up
But the heart wants what it wants
The heart wants what it wants --
I suddenly stopped singing when a hand holding a carton of Milo appeared just before my guitar. Napatingala ako at nakita ang blangkong mukha ni Henley. Wait-- si Henley? Hindi nga ba ako pinaglalaruan lang ng aking paningin?
I smiled awkwardly at inilapag ang gitara. "H-Hi. . ."
"You're gonna get this or what?"
Kunot-noong pinalipat ko ang paningin sa kanya at sa Milo. "T-Thanks".
Shit, may problema na ba ako sa speech o ano? I'm stammering!
Wala na rin lang akong iba pang choice kundi ang kunin 'yong carton mula sa mga kamay niya. "Ah, Henl--"
"Para manahimik ka na. Ang ingay mo. Nadi-distract ako."
Agad napalis ang malaking ngiti sa labi ko. What?!
Before I know it, halos lahat na pala ng mga tao dito sa Kalan-an de Real ay nakatingin na sa akin. Umakyat agad ang init sa aking mukha dahil sa kahihiyan. "S-Sorry. . ." sabay kagat sa straw ng Milo.
Napadakong muli ang mga mata ko kay Henley. Sa sobrang pagkapahiya, inismiran ko na lamang siya sabay sabing, "So, you think na Milo ang magpapatahimik sa akin, ha."
He smirked a bit. "For all I know, favorite mo 'yan way back elementary."
Nanlaki ang mga mata ko. "Uh, thanks but ngayon ayoko na ng--"
"Ayaw mo nga talaga." Napatawa siya nang mahina habang pinagmamasdan ang patuloy kong pag-inom sa Milo.
Agad ring bumalik sa blangko ang kanyang ekspresyon nang mahuli ko siyang naa-amuse.
"Ayaw mo? Edi, okay," sabay hablot ng carton sa kamay ko. "After all, it's mine."
Gano'n na lang din ang paglaki ng mga mata ko nang sumipsip siya sa straw at ngising-aso na tumalikod sa akin. Watda-- Huwag mong sabihing. . . Arrgggh! Riveraaaaaaaaaaaa!
_
Frustration rushed through me habang papunta sa office ng parents ni Ferns bitbit ang aking gitara. May nabunggo pa nga akong waitress a sobrang pagmamadali.
