1.BÖLÜM:"BAMBAR"

81 1 0
                                    

Karanlık ve ıssız sokakta adım seslerimden başka ses yoktu.Sessizlikten dolayı sağ tarafımda ki yıpranmış borudan akan damlanın sesini duyabiliyordum.Adımlarım kendinden emin ve bir o kadar da sertti.Daha iki saat önce dört senenin üstüne İtalya'dan  gelince eşyalarımı eve bırakır bırakmaz kendimi sokağa atmıştım.Şuan dolaştığım sokakların her bir zerresi benimdi.Uçan her bir kuş, benden izin almadan buraya giremezdi.Ben Afra Ece SANCAK.Ece'yi beş sene önce parmalıklar ardına koyan, Afra'nın her bir anını başı dik geçiren, Afra'yı parmaklıklar ardında ki Ece  ile gözünü korkutan Afra Ece SANCAK.Ece'yi o parmaklıklar ardına soktuktan sonra kimseye Ece ismini kullandırtmadım.Kullandırtmam da.Kimsede cesaret edemez zaten.Buraya tekrar gelmemin en büyük nedeni Kemal abinin sağlığının iyi olmaması.Iyice kötüleşen sağlığı yüzünden evde yatarak tedavi görüyormuş.En kısa zamanda onu ziyaret etmeyi aklıma not edip adımlarımı biraz daha sıklaştırdım.Köşeyi dönünce duyduğum çığlık sesiyle olduğum yerde kaskatı kesildim.Çığlık bende dejavu etkisi yaratmıştı.Beş sene önce yani on sekiz yaşımdayken evden kaçtığım gün yine böyle bir çığlık duymuştum.Bu çığlık sayesinde Kemal abiyi tanımıştım zaten.O gece çığlığın kaynağına gittiğimde oldukça alımlı ve pahalı olduğu yüz metre ötenden belli olan ama hırpalanma sonucu biraz yıpranmış kıyafetlerle kırkbeş yaşlarında bir kadın vardı.Kadının yanında iki tane takım elbiseli adam.Bıçağı kadının boynunda gezdirirken ortaya çıkıp kadını bırakmalarını söylemiştim.Bu cesaret o zamanlar acemice olan ama şimdi ustası olduğum dövüş sanatını bilmemden kaynaklanıyordu.Beni bir taraflarına takmayan adamların üstünde bildiğim hareketleri sergilerken kadına kaçmasını söylemiştim.Beni başta bırakmasa da sonra giden kadının ardından kravatlı öküzler baya sinirlenmişti.Kadın ile konuşmam dan yararlanan kravatlı öküzler bana  bir kaç yumruk sallayabilmişti.Kendimi toparlayıp onları yere serdiğimde işim bitmişti.Tabi nereden çıktığını bilmediğim dört adam gelmeseydi..Kendimi göz açıp kapayıncaya kadar yerde bulmuştum.O gece baya iyi dayak yemiştim.Tabi dayak atanlar erkek olunca daha bir gururuma dokunmuştu.Göz kapaklarım kapanmadan önce son gördüğüm şey ise kurtardığım kadın ve bir düzine adamdı.Gözümü açtığımda karşımda Kemal abi vardı.O zaman tanıştık onunla.Yaralarımı tedavi ettirdi.Meğer o kurtardığım kadın onun karısıymış.Bana can borcu olduğunu felan söylemişti o gün.O saatte orada neden bir valizle olduğumu sormuştu.Evden kaçtığımı söyledim ama sebebini Kemal abi dahil kimseye söylemedim.Kemal abiye güçlü olmak istediğimi, herkese karşı başımın dik olmasını istediğimi söyledim.O da bana çok yardımcı olmuştu.Ilk önce yaralarımın iyileşmesini bekledim.Ardından her dalda dövüş sanatlarını ustalıkla öğrenmeye başladım.Güçlü olmaya başladıkça Ece'den eser kalmadı.Zaten bir süre sonra Sancaktepe benim olmuştu.Kendi çabalarım ve Kemal abinin yardımıyla Sancaktepe artık benimdi.Namım kısa süre yayılmıştı.Kemal abiyi babam yerine Selma ablayı da annem yerine koymuştum.Zaten onlar beni çevreye manevi kızları olarak tanıtmışlardı.Bir sene dolunca Kemal abinin yurtdışındaki işlerini halletmek için ve üniversiteyi tamamlamak için yurtdışına gitmiştim.Her ne kadar yurt dışına gitsemde burada ki en iyi adamımdan bütün bilgileri alıyordum.Yurtdışında olmam hiçbir şeyi değiştirmiyordu.Şansa bakın ki dört senenin üstüne gelince ilk dakika da bir olayla karşılaşıyorum.Göz devirmeme engel olmadan adımlarımı çığlık sesine doğru yönlendirdim.Bir çığlık daha duyduğumda adımlarım kendiliğinden hızlanmıştı.Ileride ki köşeyi dönünce ne olduğu anlaşılmıştı.Üç tane apaçi tipli serseri kumral zayıf bir kızı sıkıştırmışlardı.Kız ne kadar çırpınsada çabaları boşunaydı.Kızın çabasına iğrenç kahkalarla gülen adamlara yüzümü buruşturdum.En çok ilgimi çeken şey ise kızın onlara yalvarmaması.Tam tersine dümdüz sülalesine kadar gidiyordu.Bu durum hoşuma giderken tanımadığım bu kıza karşı sempati duymama başlamıştım.Zayıf kızlardan hiç hoşlanmam.Duruma artık el atmanın zamanı geldiğini düşünürek karşımdaki zibidilere seslendim.

SEMTHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin