Het hart van goud

10/ Louis in tijden van nood:

Zo weinige mogelijk te bewegen kruip ik met alle moeite uit bed en kruip naar de deur. Als ik dan eindelijk de deur heb bereikt steun ik me naar boven waar ik de gang op ga om iemand te vinden die me kan helpen.

Aan de muur hangend als behangpapier stap ik zo door de hangen hopend dat ik zo snel mogelijk een deur zie die naar een kamer leid waar er iemand is die me kan helpen.

Duizelig van het stappen door de hangen terwijl ik bloed verlies weet ik niet meer hoe ver ik al ben of ik al deuren heb tegen gekomen en waar ik nu precies ben.

Doordat alles te erg word voor mijn ogen ga ik me tegen de muur zetten en laat me naar beneden glijden zodat het niet te veel zeer meer doet voor ik helemaal black-out ga.

Na een paar minuten daar gezeten te hebben terwijl ik half weg was naar droomland word ik half wakker gemaakt als iemand me lichtjes door elkaar schud om terug bij zinnen te komen.

"Violet!" een stem weer klinkt plots luider dan ik wilde in mijn oren.

"Wat is er gebeurd?" vraagt de jongen met het rost haar waar ik echt eens zijn naam moet van vragen zodat ik hem niet steeds zo moet noemen.

"Droom, gewond, mes, man, Peter." murmel ik uit mijn mond half fluistert niet wetend hoe luid ik het zeg of wat ik precies uit mijn woorden kan maken.

"Hou vol!" is het enige wat hij zegt voor hij mij lichtjes op pakt en naar ergens weg draagt hopelijk zo snel mogelijk want mijn blikveld draait nog meer waardoor ik mijn ogen toe doe en hem hoor praten over dingen die als een slaapmelodie in mijn oren klinken terwijl het bewegen van zijn benen een ritme is waar in hij me wiegt naar ergens rustiger.

Plots krijgt ze een stekende pijn op de lek waar de wonden zit waardoor ze terug nar de realiteit word gebracht en haar ogen opent zo ziet ze waar ze is en wie haar die pijn aan doet of wat die pijn aan doet.

Hij is nog steeds bij haar terwijl hij haar wonde verzorgt waardoor ze zich afvraagt of hij misschien een volgeling kan zijn van Epior omdat hij haar niet naar de helers bracht, wat ook zou verklaren waarom hij zo irritant doet tegen haar en haar niet mag.

"Hoe heet je?" vraag ik als eerste voor ik echte beslissingen maak dat hij slecht is en eerder naar alles rond me kijk waar ik precies ben om info uit hem te krijgen.

"Louis en mijn vriend hete Adam wat je nog niet wist." bedenkt hij zich als ik even stuiptrek als ik weer pijn krijg aan mijn wond wat hij ervoor zorgt dat ik die stekelijke pijn krijg.

"Waar ben ik?" ik lig op een dikke matras die veel te hard is voor mijn ruggengraat met grijze muren en tinten blauw als muren met meubels in de achtergrond die mijn blikveld nog niet goed kunnen laten vormen.

"Mijn kamer. Ik wilde je eerst snel zelf oplappen want de helers waren aan de andere kant van het paleis dus tegen dat ze je gingen verzorgen zou je misschien al te ver weg zijn en ze kunnen je nog niet helen want je lichaam moet nog wenen aan deze wereld ook al voel je dat niet dus je zou rare bijwerkingen hebben zoals misselijk slappe organen hoofdpijn misschien zelfs geheugen verlies wat we allemaal niet met jou willen mee maken vooral als Epior elk moment zou kunnen aan vallen en jij toch niet veel kunt van vechten en niets eens iets zou kunnen doen zo."

"Klinkt weg logisch." zeg ik terwijl ik me probeer te richten op de meubels in de achtergrond en hoe de kamer er uit ziet zodat mijn blikveld al weer beter is zoals het normaal was.

"Klaar!" zijn woorden komen in het niets als ik nog een kleien pijn krijg door mijn lichaam als ik zie dat de wonde genaaid is en ontsmet terwijl bloed overal op mij, mijn kleren, haar, zijn handen en zijn kleren terwijl hij mijn gewonde verzorgd heeft.

"Dank je!" fluister ik als ik mijn kleren probeer te dekken over de wonde als het niet echt lukt want het is gescheurd doordat het verzeker in Louis zijn weg zat, maar mijn kleren waren er toch aan en ze waren niet de beste pyjama's die ik had dus ha ik wel geluk.

"Vertel nu eens wat er gebeurd is of hoe je aan die wonde bent gekomen midden in de nacht of komt het door de training dat iemand van ons je geraakt had, maar dat je het niet gevoelt had?" op de feiten loopt hij al door, ook al kunnen we zo door gaan en sommige wel echt goed kunnen verklaren hoe het komt, maar ik ben bijna 200% zeker dat het komt door de droom.

"Louis!" hoor ik een stem roepen van in de hang waardoor we beiden op kijken en hij naar de deur loopt om te kijken wie het is en waarom.

"Violet is vermist! Haar bed is leeg en we vinden bloed in de hangen dus we denken dat Epior hier is geweest!" ratelt zijn moeder, maar door terwijl hij lichtjes naar achteren gaat om naar mij te kunnen kijken waardoor we geschrokken zijn dat iedereen het nu vast al moeten weten en denken dat Epior hier allemaal achter zit terwijl het letterlijk helemaal ik was.

"Mam!" roept hij door haar geratel door omdat ze maar blijft door gaan e dingen zegt dat niet goed over me klinken van misschien is het beter zo dan zijn we weg van haar, maar of het is mijn gedacht dat ze dat zij door de wonde of dat ik het gewoon verkeerd gehoord heb, maar aan alles dat ik gezien heb van haar naar mij zou ze het wel durven zeggen over mij.

"Ze is hier bij mij."

"WAT!" roept ze voor het hele paleis waardoor ik stappen hoor in de hangen en stemmen die ik eerst niet hoorde.

"Ik heb haar gewon gevonden in de hang en haar verzorgd." met die woorden duwt ze hem aan de kant en ziet mij op zijn bed zitten met overal bloed rond om me en nu ik goed rond me kijk ook op zijn lakens zit.

"We moeten iedereen inlichten dat ze gevonden is!" is het enige wat ze zegt als ze met een woedende blik naar mij toe gericht vertrekt en door alle hangen roept dat ik hier ben.