Het hart van goud

15/Survival training:

Wanneer de eerste stralen van de zon de hemel bereiken is het tijd om me te gaan klaar maken. Mijn vechtkleren doe ik aan met stevige zwarte wandel schoenen die ze thuis in het leger dragen alleen zijn deze niet de gene die ze daar gebruiken.

Als ik me helemaal heb klaar gemaakt neem ik mijn tas die naast mijn bed staat en stap nog eens naar mijn balkon om weer eens te hopen om een glimp op te vangen van Loena of mijn dag weer ga vertellen hopen dat ze het hoort en misschien iets terug zegt.

"Bye!" fluister ik als ik mijn kamer in ga naar de gang waar ik door de gangen ren richting de eetzaal waar we afgesproken hebben.

In de eetzaal stond iedereen al klaar en zaten ze hun eten nog in te pakken wat ik ook doe als we naar buitenstappen waar iedereen blijft staan kijken naar de hemel.

"Roep je Pegasus." zegt Louis als hij mij ziet staan kijken met een vragende blik naar de rest alsof ze gek zijn gekomen ten minste de rest van Adam is al lag gek.

"Alexius!" roep ik gewoon in mijn geweten want niemand doet het luid op en hoop op zege dat hij komt anders sta ik hier voor iedereen voor paal.

Als ik naar boven kijk zoals de rest zien we licht punten aan de horizon verschijnen die met het snelheid van het licht naar ons af komen vliegen.

Die van iedereen was ene beetje anders dan de rest of helemaal zoals die van Adam was helemaal zwart wat goed bij zijn eigenschappen aan sloten zoals hij werkelijk is. De rest had witte of zelfs lichtjes grijze Pegasussen met kleuren er in verwerkt of helemaal wit of grijs.

Na een kleine toch richting de heuvels toe waar de bomen tegen elkaar reiken als een geheime plek landen we recht ervoor waar de bomen nog ver van elkaar verspreid zijn en afscheid van onze Pegasussen nemen.

Eénmaal we het bos in stappen en al ver weg zijn van de rand stoppen we en begint Adam instructies te geven.

"Iedereen verspreid je groepen van 3-4 en elk een windrichting in. We zoeken de verloren parels zoals normaal die zich weer verspreid over het bos liggen soms zijn ze goed verstopt soms niet en soms kan je aan de omgeving opmerken waar ze zitten. Je gaat op je gevoel af want met je krachten zul je een energie voelen die je er naar toe trekt."

"Wees voorbereid want je weet dat er hier vreemde dingen soms gebeuren en dat de Amandel hier ook rond loopt. We strijden om de meeste parels en je je mag elkaar lichtjes verwonden of gewoon knock-out slaan, maar geen ernstige verwondingen of vermoorden. Dit is gewoon een training en overmorgen als de zon de horizon raakt in de avond zien we elkaar terug in het centraal van het bos." met die woorden gezegd geweest zijn neemt Louis mijn hand beet en seint Lise zijn zus die ik nu pas had op gemekt bij ons komt staan waardoor we vertrekken naar het oosten toe.

Uit het niets komt Adam ook bij ons staan en grijnst hij naar mij dat ik bij hem zit omdat hij mijn wachter is en daardoor elke moment van de dag moet weten waar ik ben.

Terwijl we aan het stappen zijn praten Louis en Lise weer met elkaar bij terwijl ik de omgeving nauw in de gaten hou want nu ik weet dat dit bos anders is en anderen hier rond lopen wil ik tonen aan de rest dat ik waardig genoeg ben om mee te gaan op andere missies die ze doen en dat ik mezelf kan verdedigen en vechten in deze oorlog tegen Epior.

Wanneer we al een hele tijd aan het stappen zijn richting het oosten zie ik een hoge boom tussen al de rest uitsteken in de verte die verdacht is tussen al de rest en me lat bedenken dat daar een parel kan zitten.

"Jongens ik denk dat er daar een parel kan zitten." wijs ik richting de boom in de verte.

"Kan zijn laten we gaan kijken." zegt Adam en hij stapt plots goed alsof hij door ene zombie word achter volgt.