Hiç düşündünüzmü belki bir gün öleceğim diye ölmeyi hayal ettinizmi mesela ben evren 22 yaşındayım daha küçüktüm 13 - 14 yaşlarında falan okulun bahçesinde arkadaşlarımla oynuyordum bişey oldu bir sesmi duydum hatırlamıyorum ama her ne olduysa uyandığımda küçük beyaz boyalarla boyanmış ve üzerinde kırmızı büyüklü küçüklü lekeler bir sandalyede oturuyordum ilk şoku atlattıktan sonra ellerimi ve ayaklarımı hareket ettirmeye çalıştım sanırım bağlıydılar ve hayatımdaki değişim sürecim böyle başladı bir ay boyunca bir adam odaya girdi yemek verdi çıktı bir ayın sonunda başka birisi içeriye girdi ve bana sorular sormaya başladı babam hakkında..
Nerde çalıştığını ne işle uğraştığını o kadar uzun süre o odada kalmıştım ki 30 gün 13 yaşındaki bir çocuğa göre ömrünün yarısı nerdeyse adam yanımdan çıktı ben aklımda ki sesleri susturamaz arada kendi kendime konuşur olmuştum ki bazı sesler gelmeye başladı kapıdan birilerinin bağırma sesleri ve odaya annemin hızlıca girip beni çıkartması gerisini pek hatırlamıyorum ama bana yemek getiren adam her gün laflarıyla isgence ediyor hemde arada da olsa konuşacağım zaman vuruyordu işte hayatım böyle başladı ve değişti insanlarla konuşmaz hale geldim ailem okulu bırakma mı bile düşündü muhtemelen ki terapi de görmeye başlamıştım iyice icime kapanmam gerekiyordu belki ama çok sert isgencelere maruz kalmadığım için kendimi toplamam ve hayatıma kaldığı yerden devam etmeye başlamam kısa sürdü babam iş adamıydı annemde onun yanında çalışan genel müdürdu büyüdükçe bana isgence edenlere karşı içimde büyüyen nefretle geleceğin mafyaligina aday olmaya karar verdim aslında benim yerime hayat yada kader hangisini tercih ederseniz o karar verdi..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gölge #Wattys2017
Adventure"yüzsüz insanlarla dolu olan dünyada yüzümü kimseye gösterme gereği duymuyorum bulut bırakta beni yüzsüz bilsinler" -Evren "kendini yüzsüz olarak tanımlayan bu kız veya erkek kim bu bunu bana öğrenmen lazım barut öğrenki yüzsüzlügün ne olduğunu ona...
